Vroeger, voordat ik zwanger raakte van Wolf, was ik een Stoere Artiest. Spelen hoorde bij mijn leven, meestal vier of vijf avonden per week. Alles veranderde toen ik moeder werd. Ik was ineens niet meer onbevangen. Ik werd minder zeker van mezelf, zenuwachtiger, alsof ik ineens wist wat er te verliezen is in het leven. Het moederschap maakte me geen makkelijker mens, vooral niet voor mezelf. Op mijn spel had het invloed, die onzekerheid. Vaker koos ik ervoor met een lieve mede-artiest op te treden in plaats van alleen. Ik koos voor bekende locaties, veilige situaties en vond het prima zo.
Deze week werd ik gebeld door een oude opdrachtgever, eentje waar ik vaak voor speelde toen Wolf er nog niet was, in de randstad. Of ik alsjeblieft kon komen zingen, ze zaten omhoog. Ik was er ruim twee jaar niet geweest. Stréss dat ik gehad heb deze week, niet te filmen. Ik heb er zelfs over gedroomd. Dat ik het niet meer kon, mijn tekst zou vergeten, dat alle collegae me slecht zouden vinden, de hele toestand passeerde de revue. Vanavond moest ik erheen, alleen. Kom ik daar aan, zie al die mensen weer die ik toch wel gemist bleek te hebben (en zij mij! Ik was ook erg blij om hem weer eens te zien) en vanaf de eerste noot is het goed, ben ik in mijn element. Heb ik me de hele week voor niets druk gemaakt. Dát is dus echt stom. Ik moet mijn oude artiesten-ik maar weer eens gaan zoeken. Ze is namelijk erg leuk.
About being insecure about one of the things in life I love the most and how stupid it is to feel this way.
Well done Anki! Mooie open post ook 😉
Ja, het moederschap doet zoveel met je – misschien maar goed dat we dat van tevoren niet wisten allemaal. Opeens ben je kwetsbaarder dan voorheen. Zakelijk ‘hard’ zijn vond ik ook lastiger, helemaal met een baby’tje in de wipstoel naast mijn bureau. Lang leve het zelfstandig ondernemerschap ;-( Mijn break duurt daarom nog eventjes voort, maar ik ben heel blij voor jou dat je met zoveel voldoening in het diepe bent gesprongen!
Moederschap doet vreemde dingen met je 🙂 Maar heel stoer dat je het toch gedaan hebt! Wat voor soort muziek zing je?
Maar als je deze drempels hebt genomen word je vast alléén nog maar beter!
Wow, wat stoer van je! Lef!
Van een toevallige “voorbijkoomster”: joh, dat is niet stom! Juist fijn dat je je weer gevonden hebt!
Dat is niet zozeer stom (al voelt het zo), maar menselijk. Moederlijk. Ik ken het gevoel maar al te goed, helaas. Toch: de lef, die durf, het willen, dat komt wel weer, dat zie je maar. En dan is het “alleen nog maar” een kwestie van doorzetten, van doen. “Alleen nog maar”. Noteer die maar als tikje cynisch understatement van het jaar. (in mijn geval) 😉
Heerlijk om iets terug te vinden wat zo bij je hoort!