Urban farming I

Casper en ik vinden het belangrijk om bewust met het milieu bezig te zijn. Niet heel fanatiek of hoogdravend, gewoon bewust. Daarom eten we geen vlees. Wel af en toe vis. Onze kinderen eten soms wel vlees, omdat we vinden dat we de keuze geen vlees te eten, niet voor hen mogen maken. (dit geldt natuurlijk vooral voor Wolf, Musje is nog klein) Ik sta vooral niet achter de bio-industrie. Wil geen varken eten wat zijn leven lang geen daglicht heeft gezien. Geen eieren van kippen die met honderden in één ruimte lopen, maar 28 dagen leven en zó gestrest raken dat ze elkaar kapot gaan pikken. Ik wil eieren van gelukkige kippen. Toen Casper en ik dit huis samen kochten, was één ding dus snel duidelijk: er kwamen kippen. Nou wonen wij niet in een enorm huis en onze tuin is heel gemiddeld, maar gelukkig hebben we achterin de tuin een perfect hoekje. Casper bouwde van wat afvalhout en planken van de bouwmarkt een kippenhok en sindsdien zijn de kippen een feit.

Kippen hebben ongeveer een vierkante meter per stuk nodig om lekker hun gang te kunnen gaan. (De gemiddelde vleeskip in Nederland deelt die vierkante meter met -schrik niet- 19 soortgenoten. De gemiddelde legkip met 8.) Ze leven in groepen, beginnend vanaf drie stuks. Wij hadden altijd drie kippen, maar helaas ging er laatst een dood en hebben we er nu nog twee. Kippen eten alles, dus een bijkomend voordeel is dat we nooit meer eten hoeven weg te gooien. In ruil voor ons afval en wat kippenkorrels, leggen ze ieder een ei per dag voor ons. Eieren die in de verste verten niet te vergelijken zijn met supermarkteieren; ze zijn heerlijk smaakvol, wat onder andere komt door al ons afval-eten. Casper en ik denken dat onze missie geslaagd is: we zeggen regelmatig tegen elkaar dat we denken dat onze kippen de gelukkigste kippen van ons dorp zijn. (hoewel ze soms ook heel raar doen)

Voordat Mus geboren werd, hield Casper een moestuin bij op ons dakterras, maar vanwege de drukte met twee kinderen verslofte dat. Nu probeer ik het opnieuw. Ik heb radijsjes, courgette, wortel, watermeloen en wat kruiden gezaaid. Daarnaast heb ik een kratje met verschillende groentenplanten en een plantenbak met aardbeiplanten. (zie foto hierboven) Een hele tijd terug kocht ik het boek ‘Zelfgeoogst‘ van Uitgeverij Snor, waarin de moestuinkistjes methode wordt uitgelegd. Die gebruik ik nog steeds. Inmiddels heeft Snor een deel 2, ‘Zelfgeboerd‘ uitgebracht. Naast moestuinieren wordt hierin ook het houden van kippen en bijen uitgelegd en staan er leuke recepten in die je kan bereiden met je eigen oogst.

Ik ga proberen eens in de paar weken een update te geven van onze ‘urban farming’, mét iets wat ik ervan heb gemaakt. In dit geval dus eieren, omdat de rest nog even moet doorgroeien.

Salade met verse eitjes
Nodig: 3 verse eieren, een bakje tomatenmix, (bijvoorbeeld deze) bolletje mozzarella, basilicum, peper en zout, beetje olijfolie.
Doen: kook de eieren 10 minuten, pel ze (bij verse eieren is dat vaak moeilijker, daaraan herken je een vers ei) en snij ze in vieren. Snij de tomaatjes in vieren en het bolletje mozarella klein. Hussel door elkaar, voeg naar smaak peper, zout en een beetje olijfolie toe en garneer met basilicumblaadjes. Smakelijk!

Casper and I think it’s important treat animals with respect. That’s why we don’t eat meat. (we sometimes eat fish though) We own chicken for their eggs, so we don’t have to buy eggs from unhappy chicken, locked up with 19 others on one square meter. We don’t live in the countryside and our home is -for Dutch standards- pretty average, so our decision to have our own chicken was kind of extraordinarily. This spring, I started a small vegetable garden on our roof terrace. I’ll try to update about the adventure of urban farming once every couple of weeks.