Via Instagram vond ik dit nieuwe Poolse bookazine, een kruising tussen een magazine en een boek, ‘Fathers Quarterly‘. Het gaat -zoals de naam al doet vermoeden- over vaders en portretteert op tijdloze wijze vaders en hun kinderen. Het is een bookazine naar mijn hart: schitterende fotografie van het dagelijks leven, de omgeving en natuur, met verhalen van vaders en hun kinderen in de hoofdrol.
Toen ik vorige week alleen in Zeeland was, heb ik veel nagedacht over het ouderschap. Het was voor het eerst in 8 jaar tijd, dus sinds de geboorte van Wolf, dat ik helemaal alleen was, zonder andere mensen om me heen. Ik bedacht me dat het best bijzonder is hoe het ouderschap mijn leven heeft veranderd. We startten met z’n tweeën, als twee individuen. Daarna werden we een gezin. Op dat moment gingen we op een soort ontdekkingstocht, waarin we onszelf en de ander helemaal opnieuw moesten uitvinden.
Sommige vrouwen zijn geboren moeders, ze willen al moeder worden sinds hun jeugd. Dat geldt niet voor mij. Ik ben vooral mezelf en daarnaast moeder, al klinkt dat misschien wat gek. Het betekent niet dat ik minder van mijn kinderen hou of minder geniet van het familieleven, wel dat ik naast het moederschap ook graag dingen voor mezelf en samen met Casper doe en die dingen ook belangrijk vind. Misschien heeft dit te maken met het feit dat we Wolf kregen toen ik relatief jong was, (25) misschien voelt iedereen het wel zo. Hoe dan ook, ik vind het ouderschap en wat dat met jezelf en je partner doet enorm fascinerend en ik bekijk het ouderschap nog elke dag vol verwondering. Dit soort bookazines dus ook. Als je wilt kun je hier meer lezen over Fathers Quarterly. Geniet van de woensdagavond!
I discovered this new Polish bookazine ‘Fathers Quarterly‘, about fatherhood and everyday life. I love the beautiful photography, the stories (in English) and the simple yet strong design of this new publication. You can read more about Fathers Quarterly here.
Perfect verwoord. Ik voel het ook zo aan. Ik denk dat dat het mooie is aan het leven.
Je kan enkel liefhebben en een mooie omgeving rondom jou creëren, als ook jij helemaal jezelf kan zijn en jouw ding kan doen.
Uiteindelijk blijft ook je relatie en dingen met 2, bijzonder en belangrijk.
En dan alles met z’n 4.
Het lijkt een gepuzzel maar het kan ook allemaal heel naturel in z’n plooi vallen.
We deden het zelfs zo toen we een jaar reisden in de camper…
O en zei ik ooit al dat ik ook onze oudste, Maxime, op m’n 25e kreeg en hij wordt dit jaar 9! 😉
Fijne woensdagavond, Dina
Wat super fijn dat je dit zegt! Ik denk ook dat het belangrijkste is dat je éérst jezelf (en partner) bent en dan pas ouder. Dat lijkt me ook het beste voorbeeld naar je kind toe, dat jij als individu belangrijk bent en niet ‘slechts’ een titel bent. Ik hoop maar dat ik er later ook nog zo in sta, zo sterk en mooi 😀
Oh en prachtig bookazine, mooie foto’s!! Veel liefs <3
Goed beschreven Anki!
En wat een gaaf bookazine! (Maar hoe kan dat ook anders, want alles wat uit Polen komt is prachtig natuurlijk ;))
ah ja wat mooi verwoord, ik denk vaak na over eventueel wel of niet ouders worden ooit maar het lijkt me zo gek, ik heb helemaal geen kinderwens en ben bang dat ‘ik’ dan verdwijn. maar als ik naar jou/jullie kijk en hoe jullie het doen hou ik wel altijd een beetje hoop haha 🙂
Wat mooi! Zelfs nog maar 3 weken na de geboorte van Olivier merk ik dat het zó nodig heb om dingen voor mezelf te doen, die ik belangrijk of leuk vind. Fijn dat dat dus wel te combineren is met een gezinsleven 😉
Wat een superontdekking! Ik heb het bokazine direct besteld 🙂 Helemaal mijn ding, mooie foto’s, het alledaagse en familie. Thanks for sharing Anki!
Heel mooi omschreven! Ik vind het heerlijk om moeder te zijn maar heb het ook zo nodig om mezelf te zijn! Dan ben ik een nog betere moeder! Wat een prachtig boek! leuk om mijn man cadeau te doen! Ik ga hem eens opzoeken!
Groetjes Cindy
woon-geluk.blogspot.nl
Wauw, pracht bookazine! Mooi eerbetoon aan vaders.
En ik herken wat je zegt, sterker: ik hoop eigenlijk dat dat voor alle moeders geldt; dat je op de eerste plaats jezelf gebleven (misschien zelfs wel door het moederschap extra gewórden) bent. Dat de basis van de band met je partner hetzelfde gebleven is (hoe fijn; als die apen even een weekend bij hun oma logeren en dan te merken hoe wij weer direct ‘terugvallen’ in het eindeloze gedroom en geklets, het omgaan met elkaar, zoals we dat altijd al de(el)den… – stel je voor dat je op die momenten merkt dat die twee-personen-basis… uitgehold, weg is..? Poe..!).
Ik móet er geregeld in mijn eentje op uit. Naar het filmhuis bijvoorbeeld, even alleen door de stad zwerven, lunchen met een vriendin, is dan al opladend genoeg. En zalig; op mijn werk Nienke genoemd worden, in plaats van ‘Mama!’ 😀 De collega’s die als ouders onderling het liefst alleen over hun en jouw kinderen praten… ik mijd ze liever. Laat me alsjeblieft die dagen met andere zaken bezig zijn. Houd ik daarom minder van mijn kinderen? Echt niet. Maar ik vind het na vijf jaar, én in de staat van zwanger-zijn, nog steeds heel gek om over mezelf te praten als ‘moeder’ zijnde, om mezelf te horen zeggen dat ik twee zoons heb. ‘He? Wanneer is dát gebeurd?!’, denk ik weleens. Goed teken, lijkt me. Wel zo gezond; om jezelf ook nog belangrijk te vinden.
Liefs!
Wat een mooi boek!!! Ik vind het ook belangrijk om tijd voor mezelf te hebben, om goed te kunnen functioneren in het gezin heel belangrijk!!
Erg herkenbaar wat je schrijft. Ik ben ook geen geboren moeder en ik heb er ook echt even over na moeten denken. Nu geniet ik er echt van, maar ik heb soms ook even tijd voor mezelf nodig. Niets mis mee volgens mij. Fijn dat je even een momentje voor jezelf hebt gehad om je te kunnen focussen op je boek.
mooi boek!
en de woorden over het moederschap vind ik prachtig.