So, I close my eyes to old ends and open my heart to new beginnings ~ Nick Frederickson
Tijd is een raar fenomeen: het glipt door je vingers alsof het zand is, tenminste zo voelt dat soms voor mij. Gisteren nam ik afscheid van de leerlingen op de school waar ik bijna 9 jaar werkte. Ik begon er toen Wolf nog een baby was. De wereld zag er zo anders uit toen.
Mijn functie wordt niet opnieuw ingevuld. Mijn speciale leerlingen moeten het stellen met steeds minder voorzieningen. Dat doet me pijn. Want hoewel ik weet dat mijn (ex-)collega’s doen wat ze kunnen, gun ik mijn leerlingen zoveel meer.
Ik kreeg bloemen, brieven, chocolade en zelfs een handtekeningen-actie en posters in de kantine. Mijn hart is een beetje zwaar vandaag.
I said goodbye to my students yesterday and oh boy, it was hard. My position was eliminated due to budget cuts, something I can’t and will never understand. The farewell was emotional: I got sweet cards, chocolate, flowers and so much gratitude. Today my heart feels heavy.
Het wordt een zwaar gemis Ankie!! Jij als persoon maar ook jouw specialistische inbreng op deze school. Ik ga je reuze missen al zullen we elkaar denk ik niet uit het oog (media????) verliezen xxx
Lieve Anki, Ik steek jou een hart onder de riem om jouw hart een beetje lichter te maken vandaag – veel lfs X
Sterkte!
Ahhh afscheid nemen is altijd zwaar! Wat een lange tijd heb je daar gewerkt! Zal vast moeilijk zijn, maar ook bedenken wat je allemaal wel niet voor die kids hebt kunnen betekenen al die jaren. Vandaag even lekker niksen, netflixen en een goede reep chocola voor jezelf kopen. Dikke kus!
Afscheid nemen is nooit fijn! En zo jammer dat ze bezuinigen op extra hulp. Zelf ben ik onderwijsassistent maar het is elk jaar weer afwachten of er werk is.
Het wordt er niet beter op in onderwijsland…..
Ik kan me voorstellen dat je hartje zwaar voelt vandaag. Hopelijk voelt het al snel lichter……
Ga je iets anders doen of is dit de tijd om je volledig op Zilverblauw te storten?
Tsjonge, best heftig. Bijna hardverscheurend vind ik dat briefje. Bijzonder dat je foto’s en je verhaal zomaar iets los kunnen maken! Groetjes, Lidia
Dank allen voor de lieve woorden!
@Door We houden contact!
@Barbara ik ga volledig voor Zilverblauw werken vanaf nu, we zien wel waar het schip strandt…
Wat erg! Veel virtuele knuffels!
Helaas helaas bedenken mensen vanachter hun buro wat hun goed lijkt in onderwijsland terwijl de praktijk zó anders is 🙁
Ze vergeten dat het om leerlingen gaat ipv alleen de centen..
Ahh dikke knuffel Anki!
He wat naar Anki, voor jou en voor de kinderen. Wat fijn dat je ze negen jaar hebt geholpen en wat naar dat dat nu ophoudt. Sterkte!
Jammer dat je niet meer kon blijven op de school,niet alleen voor jou maar ook voor de kinderen en collega’s.Knuffeltje en succes met de Zilverblauw 😉
Wat spijtig… Zowel voor jou als voor de kinderen die jouw aandacht kregen. Ik ben er zeker van dat het een gemis aan beide kanten zal zijn. Hopelijk wordt je hart snel weer wat lichter.
Wat een verdrietig nieuws, ik snap helemaal hoe je jezelf voelt. Sterkte!
Veel liefs!!
Lieve Anki,
Wat een zware dag. Wat een gemis voor de kinderen. Veel sterkte vandaag en binnenkort op naar nieuwe kansen. Dat gaat zeker lukken met Zilverblauw!
Liefs,
Liselore
O jee. Zijn ze in Nederland ook zo dwaas om te besparen op het onderwijs van kinderen, de toekomst…
Wat naar voor je.
Gelukkig is zilverblauw er!
He joh toch, dat is jammer, in ieder geval voor je leerlingen. Waarschijnlijk komt er bij jou allerlei moois op je pad, maar toch… afscheid nemen en de manier waarop, opgelegd, is natuurlijk jammer. Sterkte en succes!
Hej Anki,
Wat verdrietig. Sterkte hiermee. Hopelijk vullen je werkzaamheden voor Zilverblauw het gemis op. Lieve groet, Nicole
Niet makkelijk, loslaten terwijl je weet dat niemand anders oppakt, in ieder geval niet zoals jij het deed/kon doen. Gun jezelf de tijd, lieve Anki. Zilverblauw zal nóg meer groeien en bloeien, daarvan ben ik overtuigd, maar gun jezelf de tijd. Liefs.
Oeh dan breekt je hart toch…. Wat een gemis voor de kinderen, collega’s en de school! Veel sterkte voor hen en voor jou!
Ach.. die poster, daar wordt mijn hart ook een beetje zwaar van.. Wat een lief gebaar. Afscheid nemen is nooit fijn, helemaal niet als het eigenlijk niet je eigen keuze is. Hopelijk wordt je hart snel wat lichter!
Wat een rare gewaarwording is dat hé. Wel fijn zo’n handtekening actie en actie poster. Veel succes in het toch een plekje geven.
Oef, moeilijk! Vooral omdat je weet hoe je de boel daar achter moet laten – zó tegen jouw eigen wil in…
Die posteractie is toch ronduit hartverwarmend, en zegt eigenlijk alles; ze gaan je missen. Dat is een mooi eerbetoon, maar het is ook schrijnend, dat je dan zo weg moet gaan van een plek waar je je negen jaar lang voor hebt ingezet.
Hopelijk lukt het om dat van je af te zetten, en uiteindelijk met een goed gevoel naar die periode terug te kunnen kijken.
Wat je zegt; de wereld is absoluut niet meer hetzelfde. Maar ik weiger te geloven dat we verloren zijn.
X!
Hoi Anki,
Ik zeg CHAPEAU, niet alleen voor jouw openheid maar ook voor het feit dat jij blijkbaar én een gezin runt (samen met partner dan) én 9 jaar lang in het onderwijs hebt gewerkt en daarnaast tegelijkertijd ook nog Zilverblauw hebt opgezet. Mag ik weten wat jouw geheim is haha? Moeder, lesgeven en een eigen bedrijf is mij afgelopen jaar niet gelukt in ieder geval. Het kan niet anders, je bent gewoon een powervrouw 🙂
Succes met je frisse nieuwe “start” met Zilverblauw. Dat 2016 een mooi vruchtbaar jaar mag worden
Vriendelijke groetjes,
Marjolijn
Ach dat briefje, wat verdrietig om dit hoofdstuk af te moeten sluiten. Kinderen hebben de hulp vaak zo hard nodig. Sterkte maar ook succes met al het moois dat komen gaat!
Hè, wat verdrietig! En wat zonde… voor hen vooral! Niet aan jezelf twijfelen hoor!! Ze weten niet wat ze missen… voor de leerlingen.
Hi Anki,
Om je een hart onder de riem te steken: heb je website pas sinds kort ontdekt en ben meteen fan! Wat een inspiratie! And remember: where one door closes, another one opens 🙂
Ach, dat briefje… dat zegt alles, wat lief! Sterkte! Zoals Claudia zegt, wie weet wat voor deuren het opent.
Oooh, ik kan me voorstellen dat zoiets heel erg dubbel is!! dat zal wel best emotioneel geweest zijn en nog zijn… Maar je keuze was er eentje die je met je hart en je verstand gemaakt hebt, en een waar je vast heel veel nieuwe mooie dingen in zal ontdekken en vinden…