Zilverblauw voor Groen #1

Het huis dat uiteindelijk het onze werd stond in 2017 al een hele tijd te koop voordat wij het kochten. Dat was in die tijd in Oisterwijk best bijzonder. Ons huis ligt vlakbij het centrum, is ruim en heeft een relatief groot perceel van 1205m2. De reden dat het moeilijker verkocht, was dat het geheel behoorlijk verwaarloosd was. Aan het huis zelf moest veel gebeuren en aan de tuin was decennialang niks gedaan. Je had er een beetje moed (of naïviteit) voor nodig om dit huis te kopen. Casper en ik werden er smoorverliefd op, vooral omdat we zoveel mogelijkheden zagen in alle ruimte in en om het huis. Oké, het zou een enorm project worden, maar we zouden de tijd nemen om er iets moois en eigens van te maken.

Het woonhuis verbouwden we uiteindelijk in acht maanden tijd, terwijl we in de aanbouw, die nu onze studio is, woonden (zie hier hoe dat eruit zag). Ondertussen maakten we alvast plannen voor het opknappen van de studio en tuin. Casper, opgeleid natuurgids en enorme natuurliefhebber, had direct allerlei wilde plannen met de tuin. Ik wilde eigenlijk maar vier dingen: een boomhut, kippen, een Dutchtub (a girl can dream) en eekhoorns (ik had geluk, want die eekhoorns bleken er al te wonen).

De tuin was volledig overwoekerd toen we het huis kochten. Het was een bos geworden. Dat klinkt leuk (en dat was het zeker), maar het betekende ook dat er helemaal geen zon kwam. De beplanting was eentonig en in feite was de tuin niet bruikbaar. Er waren geen verharde paden of plekken om te zitten, het was een oerwoud van planten en bomen zonder lijn of visie.

Op de foto hierboven zie je mijn moeder en oudste zoon Wolf in het voorjaar van 2018, ze zoeken paaseieren. Op de foto hieronder het eerste plekje in de tuin dat we ‘open’ hadden gemaakt zodat we er onze buitenoven neer konden zetten om pizza’s te bakken.

Er moest een hoop gebeuren om de tuin leefbaar te maken. Ons vorige huis had een heel gemiddelde tuin, dus we waren niet bepaald experts. Dat de monumentale beuk moest blijven was direct duidelijk, en alle andere mooie grote bomen ook, maar wat doe je met compleet uit de klauwen gegroeide hazelaars en zaailingen die inmiddels 8 meter hoog waren geworden? In de tuin stond ook een kerstboom op een heel onhandige plek. Die hadden de vorige bewoners waarschijnlijk geplant na hun eerste kerst hier: toen we hem omhakten, telden we 27 jaarringen.

De afgelopen twee jaar werkten we er samen met vrienden en bekenden hard aan om overzicht te creëren in de overwoekerde tuin. We snoeiden, kapten dode bomen en kleinere bomen op onhandige plekken, ruimden heel veel op (we vonden van alles in de tuin, van een lantaarnpaal tot een betonnen leeuw, heel veel glasscherven, puin, dakpannen, een kogel van een gevechtsvliegtuig uit de tweede wereldoorlog, twee vijvers waarvan we niet wisten dat ze er waren, sporen van een oude moestuin, bestrating onder een humuslaag, de lijst is eindeloos) en braken oude schuurtjes, een fietsenhok en een veranda af. Het meeste hout dat we zaagden, bewaren we nu in ons zelfgebouwde houthok, waarvan je een stukje ziet op de foto hieronder.

Al dat werk zorgde ervoor dat de tuin er vorige maand zo uitzag als op de foto’s hierboven en hieronder. Kaal, maar overzichtelijk. Klaar om ons masterplan tot uitvoering te brengen. Komende week een nieuw bericht met daarin foto’s en een update over de stand van zaken nu.

Wens je een fijn weekend!