Over een boot, deel 1

Toen ik laatst thuiskwam en Casper met glinsterende ogen in de keuken zag staan, wist ik dat er iets bijzonders aan de hand was. “Ik heb een boot gekocht”, zei hij. Hij had net zo goed kunnen zeggen dat er een olifant in de tuin stond, zo verbaasd was ik. Ik wist niet eens dat hij ambitie had om een boot te bezitten. Daarnaast wonen we in Oisterwijk, Noord-Brabant, een plaats die nou niet bepaald bekend staat om z’n bloeiende havengebied (om precies te zijn: we hebben niet eens een haven). Ik snapte er dus niks van.

Casper vertelde dat de boot in kwestie een bescheiden roeibootje was, dat in het Kolkven bleek te liggen. Nu hebben we hier behoorlijk wat bossen en vennen, dus het klonk aannemelijk, al wist ik tot dan toe niet eens van het bestaan van boten in het Kolkven. Kennelijk zijn de ligplekken in het Kolkven erg gewild en aasde de familie Boot (zo heten ze echt, toeval bestaat niet) al jarenlang op zo’n plek. Casper’s broer Wouter is een fervent visser en Casper houdt van vogels kijken, dus die boot was een soort lang gekoesterde droom. Jullie snappen dat de broers in rep en roer (haha) waren.

Het nadeel van roeibootjes is dat ze vollopen met water als het regent. Je moet er dus regelmatig naartoe om ze leeg te maken. De man waarvan de gebroeders Boot hun boot kochten, was al meer dan een jaar niet meer bij de boot geweest en had ook niet zo’n fancy zeiltje als je bij sommige boten op de foto’s ziet. Hij wist niet precies hoe de staat van de boot was. Enthousiast als ze waren, gaven de gebroeders Boot daar niks om en trommelden ze ook nog broer Miel en zijn partner Pim op, die zo ongeveer alles kunnen, om de boot boven water te krijgen. Omdat ik al moest lachen bij het idee van 3 Boten die een boot boven water zouden proberen te krijgen, ging ik mee met mijn camera. Onze kinderen vonden het ook een fantastisch avontuur (logisch, zij heten immers ook Boot) dus met een flinke delegatie troonden we naar het Kolkven.

De boot bleek inderdaad op de bodem van het ven te liggen. Er werd een tactiek bedacht om de boot boven water te krijgen. Daarna was het een kwestie van hozen. Er bleken meerdere kleine visjes en zoetwatermossels in de boot te wonen, die door Wolf en Mus netjes terug in het water werden gezet. Op een gegeven moment was de boot zo ver boven water dat Wolf en Casper erin konden staan.

Eenmaal aan boord zagen de Boten waar ze vanaf het begin van het project bang voor waren geweest: er zat een behoorlijk gat in de bodem van de boot en er stroomde in een rap tempo water naar binnen (als je goed kijkt, zie je het gat op de foto hieronder, het zit net onder het bankje). Teleurstelling alom. Maar al snel waren ze het erover eens dat het gat hen er niet van zou weerhouden de Boten-droom waar te maken. Nu ze eenmaal de ligplek hebben, zou er een nieuwe boot komen. Ze maakten direct een plan om ‘m met z’n allen te gaan kopen.

Waarschijnlijk binnenkort dus een nieuw deel in de boten-saga. Voor nu wens ik jullie een hele fijne hemelvaartsdag!