Toen een collega me gisteren vroeg wat ik vandaag, op mijn vrije dag, wilde gaan doen, antwoordde ik achteloos: “gewoon, een beetje met mijn baby spelen.” Pas later realiseerde ik me hoe bijzonder dat antwoord was. ‘s Avonds had ik het er met Casper over. Dat alles zo fijn is met Mus. Hoe voorspoedig de zwangerschap verliep, de fijne thuisbevalling, de kraamweek. Hoe goed Mus zich ontwikkelt. Dat het zo’n lieve baby is. Maar vooral: dat hij slaapt. In zijn eigen bed, op tijden dat een baby hoort te slapen.
De eerste maanden met Wolf waren dramatisch. Ik wist niet hoe snel ik weer aan het werk moest. Want Wolf huilde. (Wat dat betreft heeft ‘ie in ieder geval de goede naam gekregen) Lang, hard, vooral ‘s nachts. Urenlang. We waren radeloos. Via deze weg wil ik alle moeders van een huilende baby, of een baby die niet slaapt, of een baby waar op wat voor manier dan ook zorgen over zijn, een hart onder de riem steken. Jullie zijn goede moeders, dat weet ik zeker. Hou vol. Bij een volgend kind kan zomaar alles anders zijn.
En jaaa, dat mutsje. Dat kreeg ik als cadeautje van Johanneke, bij een een vossensjaal waar ik later meer over vertel. Ik ben er zó blij mee!
About our sweet baby Mus and the troubles we had with Wolf when he was a baby. Wolf barely slept and drove us nearly mad. We’re so aware of how blessed we are with little Mus and the way he develops.
The fox-hat was a gift from Johanneke, thank you so much!!
Mooie woorden Anki en ook zo herkenbaar….
Bij de 2e was alles inderdaad anders! En ooooh wat een geweldig mutsje!
Oooh, Mus je bent zo’n mooie ‘baby’ !!!
Geniet er volop van! Ze worden veel te snel groot, ik spreek uit ervaring!
Wat lief dat je dat zegt. Ik heb geen enkele ervaring met zich misdragende baby’s, kan het me ook niet goed voorstellen hoe het is (hel, denk ik). Wel goed om te realiseren dat je gelukkig bent als je gewoon fijn met je brave wel-slapende niet-refluxende of weet ik veel baby kan spelen (-;
Ik zag de mutsjes net op haar blog, maar kan bij haar niet reageren.
Ik was meteen verliefd. Op de mutsjes en op dat koppie van het kleine model op haar foto. Mus met muts is al net zo leuk.
De vossenmuts is geniaal. Zeker niet in mijn maat, Johanneke? Bummer!
Wat een lieve blog over je mooie jongens. Wat heerlijk dat het nu zo genieten is!
Helaas huilde Abel ook heel veel in het begin, en oh wat werd ik er onzeker van. En dat terwijl ik al 3 kinderen had..maar wat werd het een ander jongentje toen hij medicijnen kreeg tegen reflux; hij begon te lachen en sliep!
Geniet maar lekker van je lieve jongens.
Cutest hat on cutest baby!
Wat ‘n lief bericht (in alle opzichten)!
Oh ja! Bij ons was dat hetzelfde. Dochter was een dramatische huilbaby, ik werd er gillend gek van en zo verdrietig en vol schuldgevoel. Het Kleine Meisje was totaal het tegenovergestelde. Ik ben zo dankbaar dat ik ook van een onbezorgde babytijd heb kunnen genieten.
Wat een hel moet dat geweest zijn. Ook en vooral omdat je zo gaat twijfelen aan jezelf als ouder(s), terwijl je er níets aan kunt doen, maar er alles aan doet…
Fijn om dan zo’n Mus erbij te krijgen!
En die muts, die muts, die muts..!
Foxy mus! Past prachtig bij zijn pret-oogjes:) Wij vielen ook met de neus in de boter bij de eerste( en vooralsnog enige): Nachten wakker, som de hele dagen wakker als pasgeboren baby en alle denkbare babykwaaltjes. Had ik je blogbericht toen maar gelezen: je gaat zo aan jezelf twijfelen, maar kan achteraf zeggen dat we het gewoon goed hebben gedaan! nu (bijna)alleen maar genieten!
Oei, je raakt even een (nog steeds!) hele gevoelige snaar hier…
Want onze kleine man huilde ook én veel én lang én ontroostbaar, wel 12 uur op een dag…
Zo herkenbaar wat je schrijft over blij zijn dat je weer naar je werk mocht!
Zo, ik droog mijn traantjes even en wacht blij en dankbaar tot het (temperamentvolle) mannetje weer thuis komt van de creche!
Vergeet ik nog te reageren op die lieve Mus: wat is het toch een mooi manneke! En die muts… super!
Herkenbaar, hoe zo verschillend baby’s (kinderen) kunnen zijn.
Hier van de 7, 2 huilbaby’s….
Radeloos…..
Machteloos….
Maar nu zijn die 2 echt zó ontzettend lief en makkelijk!
P.s. Mag ik stiekem zeggen, dat 1 van hen Judith was…… 😉
P.s.s. Geniet maar fijn van Musje!
Ja, groot geluk zo’n lieve baby.
En hij is nog knap ook!
En wat leuk dat je nu
naast Wolf en Mus ook
nog Vos en Zeehond
kan toevoegen aan de beestenboel!
(oh oh wat heb ik hard gelachen)
en oh al in de kinderstoel die grote Mus,
en wat een lief cadeau die muts!
Geniet van je mooie mannen. En dat mu(t)sje… te lief !
Ons mannetje (2,5 jr) had veel last van de darmen, sliep zeer slecht. En ik… ik ben pas een jaar weer beter. Een roze wolk… ik ken het niet. Een lieve man en een lief mannetje ken ik gelukkig wel ! En ik heb geen seconde spijt.
ps… de 101 wonen net even gelezen ! Super ! Je mag trots zijn. Vooral het speelhuisje buiten…
Lief, je hart onder de riem en de foto’s van Mus. Oudste was ook zo’n huilbaby; als lief thuiskwam stond ik met baby en al klaar bij de voordeur om te vluchten, even geen gehuil. Jongste was zo stil, dat ik het gewoon eng vond.
och wat een lieve foto’s! en zit mus al in de kinderstoel. wat gaat dat snel!
en hoe lief met die leuke muts! zo schattig.
wat fijn he een blije baby. helaas heb ik ook de andere ervaring, reflux- en allergiekindjes. niet slapen, en het huilen in de nacht is allervreselijkst. zo fijn dat je nu zo’n blij musje hebt. gelukkig is guus, ondanks alle klachten, onze eerste toch wel blije baby, die in ieder geval ook ‘s nachts slaapt. nu pas merk ik hoe leuk de babytijd ook kan zijn. fijn!
Herkenbaar verhaal. Onze oudste huilde ook veel, zowel overdag als ‘s nachts. Wat waren we veel met hem bezig. Ik had mij het moederschap heel anders voorgesteld. Al mijn vriendinnen hadden het over doorslapen, overdagslaapjes van meer dan een uur en wij waren alleen maar doodmoe. Net als onze baby overigens. Gelukkig werd het langzaam beter en genoten we van het ouderschap. Zoveel dat er daarna nog twee baby”s volgde.
Leuke outfit heeft mus aan.
Mus is al zo’n heerlijk ventje om te zien, laat staat hoe hij in het écht is…
Ik heb trouwens vandaag 101-woonideeën gekocht en natuurlijk meteen de reportage over jullie huis bekeken en gelezen. Jullie staan er goed op! In woord en beeld, pagina’s lang!!
Moet een gek gevoel zijn (geweest) dat je je dikke buik niet kon laten zien en dat er wel over Mus wordt gesproken, terwijl hij er op dat moment nog niet was.
Maar nú is hij er wel. En hóe!!
♥
Ja de verloskundige zei het al: de tweede is een cadeautje voor de moeder! 🙂
Mooie Mus met zijn Vossemuts al helemaal in de kinderstoel!!!
xoxox
Fijn dat het zo goed met jullie gaat!
Het zou leuk geweest zijn als die foto van Casper & Mus die ik vandaag voorbij zag komen op twitter (die je bestempelde als freak) op de voorkant van 101 woonideeën stond 😉
love the hat!
Mooi gezegd, en mooi die muts. En natuurlijk: mooi die Mus! Ik ben het helemaal met je eens, zelfde verhaal hier, misschien in iets minder mate, maar herkenbaar zeker. Ik heb nog steeds de 101 niet, ik zal er gauw eens achteraan.
Ja maar Anki, misschien ben je inmiddels gewoon een véééél betere moeder! 😉
Nee hoor, ik geloof er totaal niet in dat de kwaliteit van de moeder de huilerigheid van het kind bepaalt, gelukkig maar, want zoals je weet kon Rosa er de eerste maanden ook wel wat van ;). Ik zie soms op ons consultatiebureau in de Graafse wijk (jou wellicht bekend! ;)) moeders met naar mijn idee toch nogal eh… twijfelachtige opvoedvaardigheden met dan zo’n volmaakt rustige baby die in de buggy aan zo’n grote fles ranja ligt te lurken. En dan is zo’n moeder aan het snauwen en doen en denk ik bij mezelf: hee baby, moet jij niet heel hard huilen ofzo? Maar nee, blijkbaar dan niet de aard van het beestje… (of gewoon al helemaal murw inmiddels, dat kan natuurlijk ook)
Geniet van die lieve Mus (en niet te vergeten ook van Wolf he!), niet normaal hoe snel hij een groot ventje wordt!
Dat mutsje!! Wat fijn joh dat het zo goed gaat met Mus, heerlijk van genieten en lekker veel ‘gewoon met de baby spelen’:)
Ik had zo gehoopt dat je een nieuwe ervaring gegund was en ik ben zozozo blij dat het allemaal zo fijn is met Mus. Misschien polijst deze ervaring eerdere scherpe randjes van het moederschap wat weg.
Moet wel eerlijk bekennen dat ik bovenstaande foto’s zag en er niet meteen een baby in herkende. Een zittende Mus, wat gaat dat rap! En de muts is fan-tas-tisch!
Wat een mooi kindje is Mus! Dat mutsje staat ook supercute! Ik herken je verhaal over de radeloosheid bij een huilende baby. Gelukkig heeft Mus er geen last van. Heb je leuk gespeeld vandaag met hem? 🙂
Wat een lieve post 🙂
Bedankt voor je lieve berichtje! Wederom veel herkenbaar…
Wij twijfelen erg over een tweede. Zorgem om mannetje zijn voorlopig nog niet weg (lang verhaal…) misschien daarna, wie weet!
Ook een dikke knuffel voor jou hoor! 🙂
Zo lief! Soms vind ik het zelf heel lastig om moeder te zijn. Saar is nu 6 maanden en ik vond het heel pittig. Nu heb ik pas het gevoel dat er wat meer rust komt. En dan te bedenken dat zij eigenlijk een heel relaxte baby is (als ik het hoor van anderen).
En wat een lieve muts. En een prachtig kereltje.
Kinderen met dierenoren, of ze nu slapen of niet, zijn om op te vreten! 😉
Wat empathisch, dat je in je eigen geluk toch nog even stilstaat bij hoe-het-ook-kan. En die muts, ja, die is echt te lief.
Dat jack is trouwens ubercool. (En ik ben stiekem heel blij dat ik niets van je wolf-verhaal herken.)
Bij ons was de derde een huiler. Man en ik hebben maanden in shifts geslapen en gewaakt. Killing! Ze hield er op eerste kerstdag plotseling mee opz. Man, je zou in wonderen gaan geloven. Na jouw verhaal, denk ik dat het slim is om je kind Konijntje of een ander mild geluid producerend dier te noemen.
Mooi, gevoelig en eerlijk geschreven!
heel fijn te lezen
ook als ik geen moeder ben (nog niet tenminste…)
zoiezo,
moeders, RESPECT; jullie zijn zo belangrijk!
en wat is wolf lief hier in zijn pyjama!
Wat een combinatie, Mus met Vos, lief!! En ja, wij hebben zo’n drie jaar lang geen nacht geslapen, maar inderdaad: alles is een fase en er komt altijd een moment dat kindertjes ‘gewoon’ en misschien zelfs wel in hun eigen bed gaan slapen! 🙂
wat is dat kleintje al weer veel gegroeid!
De tijd vliegt! Mijn baby is niet zo gemakkelijk …beetje wolf…
man man man… Maar ja, hij is zo schattig en lief dat als hij lacht, je het allemaal vergeet he (behalve snachts, want dan komt mijn haar echt recht)
Geniet maar van de baby
Misschien is een babietje dat veel huilt helemaal niet zo vreemd. Als ik bovenstaande reacties lees heeft bijna iedereen er wel ervaring mee. En heel vaak is het de eerste telg die de gemoederen bezig houdt. Hier net zo. En de middelste had een omgekeerd ritme. Hij huilde van 6 uur ‘s ochtends tot 6 uur ‘s ochtends….Door hem ben ik aan de koffie gegaan. Ik was een echte theeleut. Maar toen kwam nummer drie en hij liet ons zien wat die roze wolk is. We maakten ons serieus zorgen over hem, omdat hij zoveel sliep!!!
Fijn dat Musje jullie ook op de roze wolk liet zitten. Het wordt wel een boef. Die pretogen hebben nog heel wat in petto.
Daaag,
♥ Wat kunnen vrouwen tot bazelen als het over hun kinderen gaat 😉
Lief gezegd!! geniet er idd van!! Hij ziet er uit als een klein boefje met dat mutsje. Super cute!
Geweldige muts. Ja, het is een groot geluk dat het met Mus zo goed gaat. Ik heb de tweede ook zo ervaren. Doordat je weet hoe het ook kan waardeer je het extra.
Zo herkenbaar. Hier precies hetzelfde :-).
Fijn he, zo’n roze wolk.
En wat een prachtigventje is Mus! (Wolf trouwens ook hoor).
Oh, ik hoop zo dat dat waar mag zijn voor onze tweede!
Da’s ook de reden waarom we zo lang gewacht hebben, we hadden echt even tijd nodig om te bekomen.
Dus graag wat meer slaap, maar verder mag de volgende baby in alles op Elmo lijken, het is zo’n geweldig mannetje. Veel plezier nog met je jongens!