Zilverblauw

#stokroosinfluencer (update!)

25 maart 2020

#stokroosinfluencer

Zo, dat was overweldigend: in een uur tijd waren alle 100 zakjes stokrooszaadjes die we hadden gemaakt van zaadjes uit onze eigen tuin op. Een vol emmertje stokrooszaadjes verspreid door heel Nederland en België. Het in- en verpakken van de zaadjes was teamwork, ons hele gezin werkte eraan. Trots brachten we 100 enveloppen met zaadjes naar de brievenbus.

Het #stokroosinfluencer project gaat door
Lang nadat alle enveloppen de deur uit waren, kreeg ik nog berichten van mensen die om zaadjes vroegen. Daarom besloot ik een oproep te doen op Instagram en mensen te vragen hun overtollige zaadjes naar ons toe te sturen. Hoe groter de groene golf die we samen creëren, hoe beter. Er werd goed gehoor aan gegeven, dus vanavond om 19.00 uur kunnen we weer 100 zakjes aanbieden. Je bestelt de zaadjes hier in de shop.
Ik kan de mensen die zaadjes hebben opgestuurd niet genoeg bedanken. Dankzij hen kan het project nu verder. Bedankt @eclectic_fem, @huisvanlotte, @fre_derike, @noorsmit, @daphne_karmijnkobalt, @suzansilvius, @stikensteek, @jumelot, @anietbos, @kim.79, @nicwaas, @anny052967, @tamaraboonillustraties & @accessorizeyourhome. Waarschijnlijk vergeet ik nu een aantal mensen, ik kan het overzicht niet altijd even goed bewaren in het woud van direct messages op Instagram. Heb ik je niet genoemd maar heb je wel zaadjes opgestuurd: sorry, we zijn ook jou heel dankbaar!

Verzendkosten
Als je zaadjes bestelt, kun je ervoor kiezen om wel of geen verzendkosten (2,50) te betalen. Betaal je ze wel, dan draag je bij aan de kosten die we maken. Die kosten gaan verder dan alleen een postzegel. Zo gebruiken we ook verzendetiketten, enveloppen, zakjes voor de zaadjes en stickertjes. Het #stokroosinfluencerproject is non-profit, al het geld dat we binnenkrijgen steken we in het project. Kun of wil je de verzendkosten niet betalen, maar wil je wel bijdragen aan een groenere toekomst in deze onzekere tijd? Voel je niet bezwaard. Dankzij de mensen die de verzendkosten wel betalen, kunnen we vooralsnog ook een aantal zendingen kosteloos versturen. Zo helpen we elkaar.

Ik heb de zaadjes, hoe nu verder?
Stokrozen zijn makkelijke planten, dus ook als je geen groene vingers hebt lukt het je om mooie planten te kweken. Stokrozen groeien het liefst in de zon, maar ook in de halfschaduw of schaduw doen ze het prima. Het zijn tweejarige planten. Dat betekent dat de plant het eerste jaar alleen blad maakt en het jaar erop gaat bloeien. Na die twee jaar is de plant ‘klaar’. Dat wil echter niet zeggen dat hij dan verdwijnt: de stokroos zaait zichzelf over het algemeen uit, dus op de plek van je oude plant groeit gewoon weer een nieuwe. Één plant produceert enorm veel zaad, dat je zelf kan verzamelen om zo de groene golf nóg groter te maken. In mijn highlights ‘stokroos I&II’ op Instagram vind je informatie over het verzamelen van zaden en geef ik antwoord op de meest gestelde vragen.

Zaaien
Heb je de zaadjes ontvangen, dan kun je ervoor kiezen om ze direct buiten te zaaien, of eerst binnen voor te zaaien. In principe kun je buiten het hele jaar zaaien, behalve als het vriest. Wil je er zeker van zijn dat het buiten direct goed gaat met je zaadjes, wacht dan even tot halverwege april of tot de temperatuur zover is opgelopen dat er zeker geen nachtvorst meer komt. Stokrooszaad is sterk en makkelijk: je hoeft het eigenlijk alleen maar in de tuin, of bijvoorbeeld tussen een randje stenen te strooien en te bedekken met ongeveer een centimeter grond. De stokroos groeit graag in de buurt van muren, schuttingen, paaltjes of pergola’s, omdat die beschutting bieden tegen de wind. Stokrozen zijn ideale planten voor in een geveltuin, omdat ze maar héél weinig ruimte hebben om te kunnen groeien. Een randje van minder dan een centimeter tussen twee (stoep)tegels in is genoeg voor ze.
Je kunt nu, eind maart, al prima binnen voorzaaien. Begin mei plant je dan sterke plantjes buiten uit. Voorzaaien is heel simpel. Vul een bakje met potgrond en maak met je vinger een gaatje van ongeveer een centimeter diep. In dat gaatje strooi je twee of drie zaadjes. Geef af en toe een beetje water, niet teveel. Afhankelijk van de plek en temperatuur komen de zaadjes na ongeveer twee weken op. Soms duurt het langer, soms korter. Maak je niet te snel zorgen als je zaadjes niet direct uitkomen.
De plantjes op de foto hieronder links heb ik binnen voorgezaaid zijn nu twee weken ‘oud’. Maar ook de zaadjes die ik een paar weken geleden buiten tussen de tegels strooide komen al op, die zie je rechts. Je ziet dat de plantjes die ik heb voorgezaaid al wat groter zijn, omdat het binnen warmer is dan buiten, maar het plantje buiten doet het (ondanks de nachtvorst van de afgelopen dagen) prima. Zoals ik zei, stokrozen zijn sterke planten. Heb je binnen voorgezaaid en heb je na een maand nog geen plantjes? Maak een nieuw gaatje in je potgrond en probeer het opnieuw met 2 of 3 andere zaadjes. Heel veel succes!

#stokroosinfluencer

Ondertussen vordert ons eigen tuinproject gestaag. Casper rijdt al vanaf maandag af en aan met twee machines door de tuin voor zogenaamde ‘grondwerkzaamheden’. Op Instagram kun je het proces een beetje volgen, ik zal er in de loop van de week hier een update van geven. Fijne dag!

Believe in the future

20 maart 2020

To plant a garden is to believe in the future ~ Audrey Hepburn

Met bovenstaande quote begon ik anderhalve week geleden het bericht over ons nieuwe avontuur. COVID-19 was toen nog een ver-van-ons-bed show. Inmiddels lijkt deze quote passender dan ooit. De natuur trekt aan de noodrem, we staan noodgedwongen allemaal stil.

Ik heb al langer het gevoel dat het zo niet werkt. We nemen en nemen maar, rijden steeds grotere auto’s (waar we ook nog eens steeds harder mee willen rijden), gaan vaker (goedkoop) met het vliegtuig op vakantie en consumeren veel te veel: het ene ‘lievelingsitem’ na het andere, om het vervolgens snel weer te verkopen. Het lijkt wel alsof we volledig losstaan van de natuur.
Ik wil er niet meer aan meedoen. Dat wil overigens niet zeggen dat ik, of wij, alles goed doen, integendeel. Maar we proberen ons wel steeds bewuster te zijn van de keuzes die we maken. Als iedereen een paar bewuste(re) keuzes maakt, levert dat onderaan de streep heel veel winst op.

stokroosinfluencer zilverblauw

Een betere toekomst
Iets doen voor de natuur is niet zo moeilijk als je misschien denkt. Ook een klein initiatief kan een groots effect hebben. Eet een dag per week geen vlees (of stop er helemaal mee), koop (een gedeelte) van je kleding bij de kringloop, rij een kleine, zuinige auto en/of ga vaker op de fiets, vang je regenwater op om je planten water te geven of haal een tegel uit je tuin om er planten in te zetten. Vorig jaar startte ik op Instagram het #stokroosinfluencer-project. Ik begon het als een grapje, puur vanuit passie. Stokrozen zijn mooie, makkelijke planten die maar heel weinig ruimte innemen en veel doen voor de natuur en het milieu. Ze nemen fijnstof op waardoor de luchtkwaliteit toeneemt, remmen hittestress af en trekken insecten aan. Ik was blij verrast hoeveel mensen stokrozen gingen zaaien en planten nadat ik het project startte. Als ik de Instagram-hashtag en stories die gepost werden moet geloven, zijn het er zeker een paar honderd. Één stokroos is een druppel, honderden stokrozen zijn een waterval van schonere lucht, minder hitte en meer bloemen voor insecten.

stokroos

#stokroosinfluencer
Nu we allemaal gedwongen zoveel mogelijk thuis zijn, is het zaaien en planten van een stokroos nog makkelijker dan het al was. Stokrozen kunnen in een pot op het balkon, in een randje voor je huis of in de tuin. Ze kunnen al groeien in de ruimte die er is tussen twee tegels en stellen weinig eisen aan de bodem. Een stokroos planten is dus een hele makkelijke manier om iets goeds te doen voor de natuur, voor onze aarde.

Gratis zaadjes!
Casper en ik gaan de komende tijd gratis stokrooszaadjes opsturen naar iedereen die ze wil hebben. Je mag de verzendkosten voor je rekening nemen, maar dat hoeft niet. Voel je niet verplicht om de verzendkosten te betalen, we doen dit omdat we erin geloven dat we een verschil kunnen maken, hoe groot of klein dat ook moge zijn. De zaadjes komen van planten die wij vorig jaar in onze tuin hadden en zijn dus volledig biologisch. In de highlights ‘stokroos I&II’ op Instagram zie je welke planten we vorig jaar hadden staan en de foto’s in dit bericht zijn ook van planten in onze tuin. Ik heb alle zaadjes door elkaar gegooid, dus welke kleuren je krijgt is een verrassing. Hier bestel je heel eenvoudig de zaadjes, zolang de voorraad strekt. Wil je online aandacht geven aan dit iniatief? De illustratie die we speciaal gemaakt hebben kan je hier downloaden. Er is ook een speciale versie voor je Instagram Story (klik hier).

stokroos

Project Zilverblauw voor Groen
Daarnaast gaat ons eigen tuinproject bijna van start. Als je me een beetje gevolgd hebt, weet je dat we twee jaar geleden een oud jaren ’20 huis hebben gekocht, dat we in fases helemaal renoveren. Het huis staat op een perceel van 1200 m2 en de tuin was, toen we het huis kochten, volledig overwoekerd. De klimop hing in lianen aan de bomen en de beplanting was eenzijdig, monotoon. Ons doel is van deze tuin een biodivers paradijs te maken, met onder andere een takkenwal van zo’n 20 meter, een poel waar we regenwater in opvangen zodat amfibieën en libellen ervan zullen profiteren, een voedselbosje voor mens en dier, grassen, wilde bloemen en kruiden voor bijen en vlinders, een terras met duurzame overkapping en een buitenkeuken. Verder wil ik heel graag weer kippen (dit schreef ik ooit over de kippen die we eerder hadden) en droom ik over een hottub en de boomhut die we gaan maken. Het wordt een behoorlijk groot project. Van dit project gaan Casper en ik zo goed mogelijk verslag doen, in de hoop dat we anderen inspireren om, op hun eigen manier, hetzelfde te doen.

Onze generatie is aan zet!
Tijd is iets geks. Ik ben nu 38, maar voel me niet anders dan toen ik, pak ‘m beet, 23 was. Ik denk er de laatste tijd heel veel over na dat ik officieel bij de mensen hoor wiens generatie nu aan zet is. Hoe willen wij, de volwassen van nu, de wereld achterlaten? Wat gaan onze kinderen zeggen dat onze generatie heeft bijgedragen, of juist heeft stukgemaakt? Welk voorbeeld wil je zijn voor je kinderen, en later je kleinkinderen (of je neefjes, nichtjes of huisdier, als je geen kinderen hebt)? Wat ik in elk geval weet is dat ik een onderdeel wil zijn van de oplossing van de problemen waar we als mensheid tegenaan lopen, in plaats van dat ik bijdraag aan het in stand houden van, of groter maken van het (natuur)probleem.

alken rosea

Een lang verhaal, maar een verhaal dat ik graag vertel, en dat een vervolg gaat krijgen. Gebruik deze bijzondere, vreemde tijd voor iets goeds en bestel en plant gratis stokrooszaadjes. Wil je nog meer planten dan alleen stokrozen, (hetgeen ik van harte aanmoedig!) dan kan ik bijvoorbeeld de gifvrije, biologische tuinplanten van Sprinklr aanraden. De natuur is je dankbaar!

UPDATE: na een uur waren alle zakjes al op. Dankjewel! Ga je de zaadjes planten wil je er iets van delen op social media? Gebruik de hashtag #stokroosinfluencer. MEEDOEN MET HET PROJECT: Heb je zaadjes over van planten in je eigen tuin en wil je meedoen met het #stokroosinfluencer project om de wereld een beetje groener te maken? Stuur de zaadjes op naar ons, dan verspreiden wij ze verder. Stuur een mail naar anki@zilverblauw.nl of een DM op Instagram. Hartstikke bedankt alvast! Voor nu een fijn weekend.

De Klein & Van Hoff

18 maart 2020

De Klein & Van Hoff plantenbak

Allereerst: hartstikke bedankt voor de lieve reacties op ons bericht over Jane. Dat doet ons goed. Het zijn rare tijden waarin we leven, zorg goed voor jezelf en de mensen om je heen. Dit bericht bereidde ik een tijdje geleden al voor, hopelijk biedt het wat afleiding en inspiratie (én een bonusfoto van Jane, helemaal onderaan het bericht).

Toen ik een jaar of twaalf was, zei mijn moeder op een dag: “Ik HAAT het woord trendy. Tréndy! Ik haat het! Waarom zou je nou trendy willen zijn, of iets willen hebben wat trendy is? Ik maak mijn eigen trends wel!”. De timing van de boodschap die ze over wilde brengen kwam niet echt op het goede moment. Ik wilde niets anders dan trendy zijn toen ik twaalf was. Ik denk dat elk tienermeisje dat wil. Precies trendy genoeg, zodat je niet teveel opvalt, maar wel populair bent.

Naarmate de jaren verstreken bleek ik niet zo goed in ‘trendy zijn’ als ik had gehoopt toen ik twaalf was. Sterker nog: ik bleek alles behalve trendy. Eigenlijk was dat wel fijn. Trends gaan immers voorbij, maar stijl blijft. Ik hou van mensen met een eigen stijl, zelfs al die stijl niet de mijne is (soms zelfs júist als die stijl niet de mijne is). Mijn eigen stijl is altijd vrij uitgesproken geweest. Het is de rode draad die ik door de jaren heen herken (ik schreef er ooit een bericht over) in bijna alles wat we deden en doen. Er zijn een aantal items in huis die voor mijn gevoel naadloos aansluiten bij die stijl. Tijdloze, trendloze items, waar we ooit in investeerden om er vervolgens jarenlang van te kunnen genieten. Onze stonestove, de houtkachel die we inmiddels tien jaar geleden kochten (lang leve het archief, zie hoe we het allereerste vuurtje maakten) is een de items waar ik het meest gehecht aan ben. Voor ons hét voorbeeld van Vivienne Westwood’s wijze woorden ‘buy less, choose well, make it last’. We zijn inmiddels tien jaar verder en ik ben nog steeds elke dag blij met die aankoop destijds.

plantenbak industrieel binnen

Sinds we de stonestove kochten, volgen Casper en ik het werk van Dick van Hoff, de ontwerper van de stonestove, op de voet. Hij brengt inmiddels producten uit onder het label ‘De Klein en Van Hoff’, samen met zakelijk partner Timon de Klein. Ook onze stonestove is, na enige jaren uit productie te zijn geweest, inmiddels weer te koop via dit label (onder de naam ‘betonkachel‘).

Nu ik tegenwoordig een lichte pre-occupatie heb voor alles wat met tuinen te maken heeft, viel ik tijdens de laatste Dutch Design Week als een blok voor het nieuwe werk van De Klein & Van Hoff: plantenbakken. Stoere, tijdloze plantenbakken voor binnen of buiten die een statement maken. Die je koopt voor het leven en daarop gebouwd zijn. Wars van trends, maar vol karakter.

De Klein & Van Hoff ontwerpen

Heel trots ben ik dat we sinds een aantal weken zo’n mooie plantenbak in huis hebben. Ben je dus op zoek een authentiek product voor het leven of doe je graag inspiratie op, bezoek dan vooral de site van De Klein & Van Hoff en volg hun werk op Instagram. Maak er, ondanks alles, een fijne dag van!

plantenbak De Klein & van Hoff

p.s. Binnenkort meer over de boomhut. 🙂

Jane de Liefste

15 maart 2020

In de herfst van 2018 kwam ik samen met onze jongste zoon Mus terug van een weekendje in een vakantiepark. Toen we de auto aan het uitladen waren op onze oprit, hoorden we haar voor het eerst. Een klein poesje, miauwend in de struiken tegenover ons huis. We liepen naar haar toe en praatten tegen haar. Ze was bang en rende weg.
De volgende dag zagen we haar in de tuin. Ze was mager, had duidelijk honger. We zetten een schoteltje voer neer. Pas toen we op een paar meter afstand waren, durfde ze het op te eten. Haar stemmetje viel op: hoog, zacht, smekend. Wat was ze klein!
Het voeren werd een ritueel en het poesje, dat we later Jane zouden noemen, zocht ons steeds vaker op. Soms miauwde ze onder ons slaapkamerraam als ze hoorde dat we daar waren, met haar hoge, herkenbare miauwtje. Dan ging ik uit bed om haar te voeren. Na een tijdje vertrouwde ze ons zo dat we haar mochten aaien. Dat vond ze fantastisch en ze begon meteen héél hard te spinnen.

Dat het niet goed met haar ging, hadden we toen al gezien. Dat ze geen thuis had ook. Ik herinner me dat ik op een koude novemberochtend buiten kwam en haar zag zitten tegen de gevel van ons huis, in een hoopje bladeren. Ze rilde. Op dat moment besloten we te proberen om haar te vangen. Zieke poezen horen niet in de kou tegen een gevel.
Het was niet makkelijk om haar te vangen. Ze vertrouwde ons, maar had duidelijk lang op straat geleefd dus wilde niet worden opgetild. Uiteindelijk lukte het me om haar te pakken te krijgen. Ik zette haar op een oude deken in onze studio, waar ze de tijd kreeg om bij te komen. Ze sliep, at, liet zich aaien en leek dolgelukkig. Bij de dierenarts bleek dat ze, naast niesziekte en een longontsteking waarvoor ze antibiotica kreeg, geen chip had en op onze oproepen op social media en melding bij Amivedi kwam geen respons. Jane leek van niemand, maar ontwikkelde zich binnen een paar dagen tot de perfecte huiskat: vriendelijk, aanhankelijk, sociaal. Ze heeft niet één keer buiten de bak geplast of gepoept, nooit gekrabd of iets stukgemaakt. Jane was alleen maar lief. Hele avonden lag ze op schoot te spinnen, terwijl ze je intens aankeek en zo nu en dan haar ogen dichtkneep. Ze was zo dankbaar.

Met onze siamees Pjoes ging het vanaf het begin verbazingwekkend goed. Dat was geen wonder, want Jane zette een charme-offensief in waar je u tegen zegt. Ook voor Pjoes was ze extreem lief. En zo kwam het dat onze eigenwijze, verwaande siamees en dat kleine straatpoesje beste vrienden werden. Ze sliepen samen, wasten elkaar en waren onafscheidelijk. Na overleg besloten we Jane, die tot dat moment ‘poesje’ heette, te vernoemen naar een van de hoofdpersonen uit de Netflixserie ‘Stranger Things’, een meisje met bovennatuurlijke krachten. Dat paste bij wel haar. Er volgden maanden vol knuffelen, op schoot liggen en verwennerij. Jane hoorde helemaal bij ons gezin, iedereen was dol op haar.

Helaas is dit geen verhaal met een goed einde, nou ja, tenminste niet voor ons. Voor Jane is het verhaal denk ik, hoop ik, wél goed geëindigd. Nadat we anderhalf jaar voor haar hebben mogen zorgen, haar zoveel warmte, liefde en eten gaven als ze wilde, bleek ze een snelgroeiende, agressieve tumor te hebben in haar buikje. Toen ze stopte met eten wisten we dat het mis was, en eenmaal bij de dierenarts was het al te laat. Ze had pijn, die ze waarschijnlijk al een tijd had gedragen zonder het te laten zien. Dezelfde dag is de dierenarts bij ons thuis gekomen en is Jane op mijn schoot vredig ingeslapen. We waren allemaal bij haar en de kinderen aaiden haar. We zijn er allemaal erg verdrietig van, omdat we zoveel van haar hielden en we dolgraag nog langer van haar hadden willen genieten. Maar om met Rowwèn Heze’s Jack Poels te spreken: ‘soms is het beter iets moois te verliezen. Beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad’.

Jane heeft op Instagram haar eigen ‘highlight’, een verzamelfilmpje met haar verhaal vanaf het begin dat we haar vonden. Als je naar mijn profiel gaat, kun je het bekijken.

Een nieuw avontuur

8 maart 2020

Zilverblauw voor GROEN

To plant a garden is to believe in the future ~ Audrey Hepburn

Dit jaar, in juni, bestaat dit blog tien jaar. In 2010, op mijn 29e verjaardag, plaatste ik het allereerste bericht hier op zilverblauw.nl. Wat gebeurde er veel de afgelopen tien jaar, dankzij deze plek online. Leuke, succesvolle dingen, op zowel zakelijk als privégebied, maar ook minder leuke dingen op beide vlakken. Ik denk dat ik kan stellen dat ik door de jaren heen een haat-liefde verhouding heb opgebouwd met sociale media. De eerste jaren was het vooral liefde, ik deelde graag en veel en ontwikkelde een grote passie voor het maken van mooi beeld. Naarmate de jaren verstreken werd de online wereld steeds commerciëler. Facebook kreeg steeds meer voeten in de aarde en nam uiteindelijk zelfs mijn geliefde Instagram over, wat maakte dat ik steeds meer worstelde (en worstel) en het steeds moeilijker werd om het plezier en de liefde voor het maken van online content vast te houden.

De afgelopen maanden nam ik een soort pauze. Dat deed ik niet bewust, ik merkte dat het nodig was omdat ik simpelweg bijna geen beeld meer kón maken. Ik deelde hier en daar wel wat, dingen die me inspireerden, maar ik voelde aan alles dat het anders moest. Instagram heeft mijn wereld, het verhaal dat ik met Zilverblauw wil vertellen, te klein gemaakt. Dat is immers wat Instagram doet: hoe duidelijker je concept daar, hoe beter je foto’s scoren. Dus hoe regelmatiger (op uur en tijd) je interieurbeeld deelt, liefst een overzichtsfoto, en hoe meer bepalend dat beeld is (de gele trap en roze kamer doen het goed) hoe meer likes je krijgt en hoe meer mensen met je willen werken. Mijn creativiteit ging echter volledig aan onderdoor. Ik ben een verhalenverteller, maar mijn verhaal werd steeds eentoniger, saaier, minder authentiek. Mijn wereld is immers veel meer dan die gele trap en roze kamer, maar voor al dat andere voel ik op Instagram weinig ruimte. Daarom gaan we in 2020 wat dingen anders aanpakken. We gaan terug naar de basis, meer dingen doen en delen waar we écht blij van worden. We zijn offline met een prachtig verhaal bezig, namelijk het omtoveren van onze eentonige, verwaarloosde tuin tot een biodivers natuurparadijs, inclusief boomhut en tuinkamer. Ik heb hier de afgelopen tijd aarzelend wat dingen over gepost op Instagram, maar wil er graag meer van laten zien. Casper gaat me daarbij helpen. De komende tijd zal hij misschien ook berichten gaan plaatsen hier. We zullen zien hoe het gaat lopen.

Het allermooiste van bloggen, of van het maken van online content, vind ik dat je een soort van eigen wereldje, je eigen verhaal kan maken en vertellen. Naar die wereldjes kun je altijd terug als je de oude berichten herleest. Als ik wil weten hoe mijn leven was toen ik een jong gezin had, kan ik zo via mijn archief naar 2012 en daar de berichten lezen en de foto’s bekijken. Wil ik zien hoe heftig we in 2018 verbouwden, dan vind ik dat ook hier terug. Het leven is teveel en te groot om in een algoritme te kunnen vangen. Groter dan elke dag een foto van mijn interieur, dan twee regels tekst onder een foto op Instagram. Het is tijd voor een nieuw avontuur. Stay tuned.