Aha!

Doordat ik vaak zo druk ben heb ik amper tijd om er bij stil te staan, maar volgend jaar is het tien (!) jaar geleden dat ik hier, op zilverblauw.nl, mijn blog begon. Een stap waarvan ik, met terugwerkende kracht, altijd wel wist dat ik hem ooit, op een manier die nog moest blijken, zou zetten. Ik werkte al een tijd als creatief ondernemer onder de naam Zilverblauw voor 2010, maar kon ik het werkveld waarin ik destijds opereerde mijn ei niet helemaal kwijt. Anne Rice schrijft in haar ‘The vampire Lestat’ (fantastisch boek overigens) “None of us really changes over time. We only become more fully what we are” en wat mijn verhaal betreft is die quote de spijker op z’n kop. Dankzij dit blog en later Instagram heb ik dingen kunnen doen waarvan ik voorheen alleen maar kon dromen. Het opende deuren en maakte dat ik me kon ontwikkelen, kon leren en ervaren. Ik werd steeds meer wie ik stiekem altijd al wilde zijn, wie ik in de kern altijd ben geweest. Ik heb fantastische dingen mogen meemaken dankzij de stap die ik in 2010 zette. Casper en ik publiceerden drie boeken en werken aan een vierde, maakten content voor talloze bedrijven, ontwikkelden samen met gelijkgestemden ons eigen woonmerk, werkten samen met vooraanstaande partners en stonden met ons huis in woonbladen en -boeken over de hele wereld. Daarnaast bestaat een steeds groter deel van ons werk uit het coachen van andere creatief ondernemers, het geven van lezingen, workshops en inspiratiesessies en komt er steeds meer ruimte voor interieurontwerp. Uiteindelijk kon ik dankzij Zilverblauw een grote persoonlijke droom waarmaken: we kochten ons droomhuis, een oud huis op een groot perceel vlakbij het centrum van ons dorp, dat we in fases helemaal zelf renoveren.

Als je bedenkt dat ik alles behalve een ondernemer ben, is dit best een bijzonder verhaal. Ik heb ondernemen altijd doodeng gevonden, en om eerlijk te zijn vind ik het dat regelmatig nog steeds. Niemand in mijn omgeving werkte als ondernemer, dus ik kon ‘het kunstje’ nergens afkijken. Toen ik net begon als creatief ondernemer was ik begin twintig. Ik was doodsbang als er een brief kwam van de Belastingdienst, stelde mijn btw-aangifte uit tot het echt niet langer kon (en dan had ik er al een week buikpijn van gehad) en schreef me niet in bij de Kamer van Koophandel omdat ik mezelf toch geen echte ondernemer vond (destijds kon dat nog omdat mijn werkzaamheden onder de titel ‘vrij beroep’ vielen, tegenwoordig is dat anders).
Tijdens een van de keren dat Casper en ik over het ondernemerschap sparden met mede-ondernemer Femke ontstond het idee voor een inspiratiedag. Een dag waarop verhalen van creatievelingen centraal staan. Waarop we onze persoonlijke do’s en don’ts delen, onze kennis en ervaring en je ons het hemd van het lijf mag vragen. Een dag waar ik zelf, als beginnend creatief ondernemer, aan deel had willen nemen. We sloegen de handen ineen met Marlous, Suus en ROOTS inspiratielocatie en de Aha-Ervaring was geboren. Wil jij leren hoe je van je hobby je werk kan maken? Wil je netwerken, kennis opdoen en geïnspireerd raken om je bedrijf naar een hoger niveau te tillen? Of heb je misschien vragen die je aan gelijkgestemden wil stellen? Dan is de Aha-ervaring precies wat je nodig hebt. HIER lees je er alles over. We zien je graag op 9 november!

Bovenstaande foto’s maakte ik tijdens ons overleg bij ROOTS inspiratielocatie, de plek waar onze inspiratiedag zal plaatsvinden. Het is een fijne, inspirerende plek met een mooi verhaal, waar we zeker ook even bij stil zullen staan.

4

Vogelhuis

oude vogelkooi

(English below)

Afgelopen zomervakantie was ik in een winkeltje in Zeeland dat brocante verkocht. Het was zo’n winkeltje dat stampvol staat met allerlei spullen, zoveel dat je door de hoeveelheid spullen bijna letterlijk de spullen niet meer ziet. Het stond vol met schatten. Op brocante ben ik niet per se dol, maar ik hóu van schatten. Unieke spullen, die je niet overal koopt en die meestal met een goed verhaal komen. In die winkel stond een vogelhuis, of eigenlijk meer een vogelkooi. Hij was enorm en leek een klein beetje op ons eigen huis. Ik vroeg wat het vogelhuis kostte en kreeg bijna een hartaanval. Het vogelhuis was victoriaans en antiek, zo leerde de verkoper mij, en daarom heel erg duur. Gedesillusioneerd verliet ik de winkel.

Maar, het vogelhuis liet me niet los. Hoe gaaf, zo’n groot vogelhuis. Associaties met allerlei verhalen en films schoten door mijn hoofd. Het miniatuurhotel uit Stephen King’s ‘The Shining’, Wes Anderson’s ‘The Grand Budapest Hotel’, het huis uit de film ‘Coraline’. Ik kwam thuis en startte op internet een fanatieke zoektocht naar een soortgelijk vogelhuis. Het was alsof ik in het konijnenhol van ‘Alice in Wonderland’ (daar zit trouwens ook een heel gaaf miniatuurhuis in, bedenk ik me nu) was gevallen: binnen de kortste keren wist ik alles over antieke vogelkooien. Hoe oud de meeste waren, hoe je kon herkennen uit welk land en zelf welke streek de vogelkooi oorspronkelijk kwam en dat, helaas, de meeste huizen niet goedkoop zijn. Ik droomde ‘s nachts van oude vogelhuizen en was vastberaden er een te vinden die bij me paste, maar vond niet veel.

vogelkooi oud

Ik was er nog een tijdje van overtuigd dat het flauwekul was dat ik zo’n kooi wilde. Wat moet je ermee? Neemt ruimte in beslag, ik woon al in een echt huis, ga weg met die oude rotzooi. Dat zijn dingen die ik vaak denk als ik iets eigenlijk graag wil hebben. Ik probeerde dat heel lang en hard te denken en hoopte dat ik het hele vogelhuis-idee los zou laten. Ik stopte met zoeken. En toen, uiteraard toen, verscheen in de verken-pagina van Marktplaats, je weet wel, die pagina die je laatste zoekresultaten onthoudt, dit huis. Héél oud, uit Frankrijk (Picardie om precies te zijn – hier spreekt inmiddels een expert), met een roze voordeur. Het maakte me gelukkig vanaf het moment dat ik het zag. Ik bood nog wat weerstand, keek nog zeker een week naar de plaatjes zonder actie te ondernemen en stuurde toen de verkoopster een bericht. Lang verhaal kort: het huis werd vanuit Drenthe naar Oisterwijk gebracht met een koerier en nu ben ik heel blij.

antieke vogelkooi

Ik hou ervan dat het vogelhuis zo oud is, dat er maar één van is en dat het ongetwijfeld een geweldig verhaal heeft, waar ik graag over mag nadenken. Wie maakte het huis, waarom heeft het roze kozijnen en een roze deur en hoe kwam het via Frankrijk in Drenthe terecht en vervolgens bij mij? Als ik ‘s avonds op de bank zit, kijk ik vanuit onze roze kamer naar het huis en denk ik aan de vogels die er ooit in woonden in Frankrijk en al die films en verhalen waar het huis me aan doet denken. Dit huis is voor mij een shortcut naar geluk, oude rotzooi of niet.

brocante vogelkooi

Casper maakte het huis een beetje belachelijk. Hij snapt sowieso niets van dit soort dingen. Maar hij zag wel hoe blij het huis me maakte. Dus toen hij (het ongelooflijke toeval) een week nadat mijn huis bezorgd werd op de Oisterwijkse weggeefhoek op Facebook nóg een oud vogelhuis zag, reageerde hij direct en kon ik bij een heel vriendelijke meneer onderstaande antieke kooi op gaan halen. Een renovatieproject waar hij zelf niet aan toe was gekomen, zo noemde hij het. Of ik het huis met liefde wilde restaureren. Dat beloofde ik en ik ruilde deze vogelkooi tegen een groot pak Jumbo koffiepads (kun je dat geloven? Hoe goed is dit verhaal?!). Dit huis is meer een kerk en doet me denken aan de serie ‘Dark’ en Wes Anderson’s ‘Moonrise Kingdom’. Het heeft heuse glas-in-lood raampjes en ongelooflijke details. Ik twijfel nog of ik het moet schilderen, misschien laat ik het wel zo en zet ik er alleen wat led-kaarsjes in (die kat op de foto hieronder is er inmiddels weer uit). Of ik verf het huis in één egale kleur, al vind ik dat jammer van de details. Mocht je er toevallig nog goede ideeën over hebben, dan hoor ik die graag.

oud vogelhuis

I fell in love with the charm of old bird cages and instead of one, I found two amazing cages in one week. These cages reminds me of Wes Anderson’s movies and Stephen King’s stories and are making me very happy in a way that I don’t completely understand but is very pleasant nonetheless. 

9

Winter is coming

(English below)

Mocht je het je afvragen: de titel van deze blogpost verwijst niet naar een zekere serie die ik 8 lange jaren fanatiek volgde en onlangs helaas tot een zeer teleurstellend einde kwam, maar naar het feit dat de ‘r’ weer in de maand zit en de winter er (letterlijk, dus) weer aan komt. Dat betekent dat we binnenkort het eerste vuurtje in onze kachel weer aan kunnen steken. Afgelopen weken bouwden Casper en alleskunner Wil aan een houthok tegen de garage naast ons huis. Zoals je misschien weet heeft ons huis nogal een grote tuin, die sinds 1997 niet meer was bijgehouden. Ruim 20 jaar zag de natuur haar kans schoon om onze tuin te transformeren tot een volwaardig bos. Dat kwam in principe goed uit, want wij houden van bomen. Maar omdat we graag een beetje door onze tuin wilden kunnen lopen en een zwembad wilden neerzetten voor de kinderen, ontkwamen we er niet aan om wat (jongere) bomen te kappen en eens goed te snoeien. Met als resultaat heel, heel veel kachelhout.

Afgelopen jaar stapelden we het hout op tegen de achterkant van de studio, maar omdat we die binnenkort willen gaan verbouwen, moest in elk geval een deel van het hout daar weg. Er moest een nieuw houthok komen en dat bleek een fijn project. Casper bouwde eerder, in de tuin van ons oude huis, al een kippenhok, dat ik nog steeds wel eens mis (ik wil snel weer kippen, dat is zo gezellig). We begonnen met het zoeken van een geschikte bouwtekening. Die zijn online veelvuldig en gratis te vinden, wij baseerden ons houthok losjes op deze tekening. Voor de uitvoering kozen we voor steigerhout. Dit hout is lekker stevig, heeft de tijd gehad om te kunnen ‘werken’ waardoor het bijna niet meer krimpt of uitzet en het is goed verkrijgbaar. We haalden de steigerhouten planken bij onze lokale bouwmarkt.

Het houthok biedt, naast allerlei soorten hout (de planken hierboven op de foto vormden ooit de oude vloer van ons huis, die we moesten verwijderen omdat hij deels rot was) ook opslag aan Casper’s bijl, zagen, de pizzaschep van onze outdoor oven, tuinhandschoenen en een kratje met aanmaakblokjes. Achter het huis vonden we, naast de dakpannen die we voor het dak van ons houthok konden gebruiken, een paar gietijzeren raampjes, die we voor het originele garageraam plaatsten. De jaren ’80 stickers (“Ik heb er ook één, stereo hi-fi”, in de jaren ’80 werden epische stickers gemaakt) vormen een leuk detail. Serieus, ik zou een losse blogpost kunnen maken van alle bijzondere, oude dingen die we in en om het huis vonden. Variërend van een spiegel uit het bouwjaar van het huis, een betonnen leeuw volledig opgeslokt door een bosje -Casper schrok zich rot toen hij dat ding in de struiken zag staan- en, minder leuk, een buis van asbest in de tuin, zomaar neergegooid. Gelukkig kunnen we de meeste dingen wel op de één of andere manier hergebruiken. Als je me volgt op Instagram heb je misschien gezien dat ik een tijdje geleden op Marktplaats 100 meter prikkabel vond en later bij de kringloop een doos vol bijpassende lampjes. We hingen een gedeelte van de prikkabel op om het houthok een feestelijke finishing-touch te geven.

Teleurstellend einde of niet, die niet nader te noemen serie uit de titel van deze blogpost leerde me wél dat het altijd goed is om voorbereid te zijn op herfst- en winterweer. Wij kunnen voorlopig even vooruit, helemaal als je bedenkt dat dit amper de helft van onze houtvoorraad is. Wens je een fijne dag!

Houtopslag maken

Let op: niet al het hout in het houthok is voor gebruik in onze houtkachel. We volgen altijd de richtlijnen die je o.a. kunt lezen op de site van de Stichting Nederlandse Haarden- en Kachelbranche.

As a big fan of HBO’s hitseries ‘Game of Thrones’ I was utterly disappointed by the ending of George RR Martin’s epic story, but at least Ned Stark learned me that it’s always good to be prepared for cold weather ad dark days ahead. Since we bought our house with a completely overgrown garden and we had to cut down a lot of (younger) trees and bushes, we were in desperate need for a proper woodshed. Autumn is on it’s way and it won’t take too long before we can light the first fire in our stonestove again. Casper spend a couple of weekends building the woodshed pictured above. It’s still a huge amount of work to get this garden up to date, but hey, every step in the right direction counts, right?

4

Zomervakantietip: spelen met kartonnen dozen

kastenkasteel

English below

Vroeger, toen onze kinderen jonger waren, deelde ik regelmatig creatieve projecten die ik met ze deed. Naarmate ze ouder werden en dit blog en bijbehorende social media groeide, verschenen ze steeds minder in beeld. De tijd vliegt. Onze oudste zoon gaat na de vakantie al naar de middelbare school en de jongste al naar groep 5. Vandaag deel ik graag een leuk zomervakantie-project dat hier altijd een gegarandeerd succes is: de Grote Kartonnen Doos.

hut bouwen

De afgelopen jaren zijn er hier al tientallen bunkers, kastelen en huizen gebouwd van kartonnen dozen. Hoe groter de doos, hoe meer plezier. Ik kan geen grote kartonnen doos meer zien zonder dat de mogelijkheden door m’n hoofd schieten: deze doos zou het goed doen als bunker, die zou een mooie boot kunnen zijn. We hadden geluk, nét voor de zomervakantie vonden we twee enorme dozen die, met wat passen, meten en duwen, in onze auto pasten en dus mee konden naar huis.

Het leuke aan dozen is dat de kinderen zich er uren mee vermaken, maar een extra bonus is dat ook de katten dozen fantastisch vinden. Vooral Pjoes gaat graag met onze kinderen mee ‘op kamers’. Onze kinderen versieren de dozen graag met stiften en slepen er dekens en kussens in. Een beetje doos gaat hier soms maanden mee en staat garant voor urenlang speelplezier.

knutselen met dozen

Geen idee waar je een grote doos kan vinden? Informeer eens bij elektronicawinkels of meubelzaken. Veel bedrijven zetten de dozen zo bij het oud papier en als je het even vraagt, mag je er misschien wel een meenemen. Je kunt natuurlijk ook van een paar kleinere dozen (verkrijgbaar bij o.a. de supermarkt) een grote maken. Alvast een fijne zomervakantie!

hutten maken met karton en dozen

Summer is here and so is the summer break. Our kids (even our 12-year old) are really into playing with large cardboard boxes. They build their own fort, castle or bunker, decorate it with markers and fill it with cushions and blankets. Even the cats are invited. Cheap and easy, hours of fun guaranteed. Have a lovely summer!

2

Keukenupdate

keuken vintage letterbord

“None of us really changes over time. We only become more fully what we are.”
― Anne Rice, The Vampire Lestat

Het leek me leuk om weer eens een keukenupdate te plaatsen. Onze keuken maakte sinds we de sleutel van ons huis kregen nogal een metamorfose door (zie hier hoe het eruit zag toen we het huis kochten) en een interieur heeft wat mij betreft altijd wat tijd nodig om te groeien. Naarmate de tijd vordert haal je wat weg, of voeg je juist wat toe, waardoor een huis steeds meer eigen wordt. De veranderingen hoeven niet altijd groot te zijn. Onze keuken is (uiteraard) nog steeds in grote lijnen hetzelfde als hij was toen we hem lieten plaatsen, maar juist de kleine aanpassingen maken dat het steeds meer ‘ons’ wordt.

keukeninspiratie

Om sfeer te creëren werk ik het liefste met unieke vondsten van marktplaats, de rommelmarkt of de kringloop. Natuurlijk, designspullen zijn erg leuk en ik kan enorm genieten van een goed ontwerp, maar tegen een écht goede tweedehandsvondst kan weinig op. Toen ik een tijdje geleden met Iris naar een rommelmarkt ging, vond ik voor 3 euro een oude warmhoudgrill met mooie blauwe letters. Ik hou enorm van typografie, dus ik besloot ‘m mee naar huis te nemen. Nu heeft de warmhoudgrill een permanente plek op ons keukenblad en bewaren we er onze snijplanken en dienbladen in. Voor het oude lichtbak, een marktplaatsvondst, reden mijn jongste zoon Mus en ik op een zondag helemaal vanuit Brabant naar Dordrecht. De man die de lichtbak verkocht, had hem jarenlang in zijn garage gebruikt, waar het was alsof de tijd had stilgestaan. Tussen de oude auto’s en een hele hoop bijzondere spullen stond de lichtbak. We keken onze ogen uit. “Wat een avontuur”, zei Mus toen we met onze schat op de terugweg waren. Thuis zochten we de letters van onze favoriete recepten bij elkaar en hingen we de lichtbak aan de keukenmuur.

muller van severin valerie objects trivets

Al met al zijn het dus vooral unieke vondsten die de sfeer in onze keuken maken. Het liefst combineer ik die met werk van designers die ik bewonder, zoals de vaasjes van Foekje Fleur in het raamkozijn, en de onderzetters van Muller van Severen die ik van mijn vriend Cristian cadeau kreeg. Op het (enige) bovenkastje van onze keuken hebben we een stuk koper geplakt dat we over hadden van de haard in onze roze kamer.

Ik vind het altijd fijn om de keuken af te stylen met theedoeken, dus het was een leuke verrassing dat het Textielmuseum me bovenstaande theedoek, een limited edition-ontwerp van Kitty van der Mijll Dekker, opstuurde. Ik ben altijd een beetje trots op het Textielmuseum in onze ‘thuisstad’ Tilburg (Oisterwijk, het dorp waar wij wonen, ligt vlakbij Tilburg). Tot en met 3 november is in het Textielmuseum de tentoonstelling Bauhaus& -modern textiel in Nederland te zien en ter promotie daarvan is de in oorspronkelijk in 1937 ontworpen theedoek tijdelijk opnieuw in productie genomen. Hier lees je meer over de tentoonstelling, het museum (gevestigd in een schitterend pand) is een absolute aanrader, wij gaan er graag en op regelmatige basis naartoe.

Op de theedoek staat een kop soep naar een recept dat ik de laatste tijd graag en vaak maak, vergelijkbaar met deze kokos-vissoep. Lekker en gezond, een maaltijd op zich met lekker veel groente. We voegden zelf de kiemen en een half gekookt ei toe voor extra smaak. Tot zover de keukenupdate, wens je een fijne dag!

Bauhaus& Textielmuseum

Bauhaus& textielmuseum

 

6