“When enough people make false promises, words stop meaning anything. Then there are no more answers, only better and better lies” – Jon Snow
Afgelopen zomer nam ik een break van het online leven. Dat was fijn en nodig. Soms helpt het om even een stapje terug te doen om zo een situatie beter te kunnen begrijpen. We zijn de afgelopen 7 jaar bijna non-stop online geweest met Zilverblauw. Hier op het blog, op Twitter en later op Instagram en Facebook. Er ging geen dag voorbij zonder dat er ergens content van ons te zien of te lezen was.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik content maakte om het produceren. Niet meer bewust om te inspireren, niet meer omdat ik iets mooi vond, maar gewoon omdat ik vond dat ik online moest zijn. Want dat was goed voor het bedrijf, dacht ik (en dat was denk ik ook wel zo). Dat ik het na een tijd heel veel minder leuk vond, moest ik van mezelf aan de kant zetten. Want hey, ik zegde wel mijn baan op en Casper en ik werkten alleen nog voor Zilverblauw, dus ik moest wel. Vond ik zelf dan.
Als je al langer meeleest, weet je misschien dat ik eerst regelmatig optrad. Mijn bedrijf heette toen nog Zilverblauw Kunsten. Ik zong liedjes op feestjes en speelde op thema-avonden en in dinershows. Ooit begon ik als bassist en zangeres in een bandje, maar omdat daar geen droog brood in te verdienen was en ik muziek en spel heel leuk vond, liet ik mijn eigen muziek los om de bekende muziek van anderen te gaan zingen. Voordat ik het wist, trad ik op met liedjes van Corry Konings en Frans Bauer. Muziek die eigenlijk helemaal niet bij me past. En hoewel ik ook die nummers met heel veel plezier heb gezongen en ondertussen vrienden voor het leven maakte (Crisjee, jeweettoch), voelde het een beetje als mijn ziel verkopen.
Toen we met Zilverblauw een andere kant op gingen, nam ik me voor trouw blijven aan mezelf. Gelukkig lukt dat over het algemeen goed en krijgen we de kans om mooie, authentieke dingen maken waar we erg trots op zijn. Maar trouw blijven aan jezelf betekent ook jezelf in acht nemen. Tijdens mijn sociale opleiding leerde ik ooit dat, als je creëert, je meestal je eigen instrument bent. Een timmerman heeft een hamer om spijkers in de muur te slaan, maar als creatieve maker ben je die hamer zelf. En als je jezelf stuk slaat, kun je niet even naar de bouwmarkt.
Dus nam ik een break. Ik fotografeerde alleen dingen die ik echt de moeite waard vond, die me écht raakten en wat deden, was weinig op Instagram en Facebook en genoot een hele zomer lang van het nieuwe seizoen van Game of Thrones. Erg fijn. Hoe was jullie zomer?
p.s. het mooie huisje van de eerste foto zagen we tijdens onze vakantie in Gent. Op de tweede foto opgestapelde, door de zon verkleurde boodschappenmandjes en op de derde foto een vervallen, oude school in Aardenburg. Ik maakte alle foto’s met m’n smartphone.
p.s.2. als je, net zoals ik, stiekem een nerd bent en ook graag en ietwat geobsedeerd naar Game of Thrones kijkt, is deze podcast een dikke vette aanrader.
