Toen ik vorige week de foto’s van onze kinderen hier plaatste en daarbij weer eens vertelde dat ik zelf niet graag op de foto ga, bedacht ik me later hoe gek dat eigenlijk is. Voor Shoot! schreef ik nota bene een stukje over hoe waardevol het is om beeld van jezelf te hebben. Best stom dus, dat ik m’n eigen advies te weinig opvolg. Gelukkig is Mus altijd wel in voor knuffelen voor een paar bloesembomen (deze staan op het land van een kweker, dat we ‘stiekem’ betraden, dus het was nog een avontuur ook) en met een beetje voorbereiding kosten een paar foto’s nog geen minuut.
I hate to see myself on photos. At the same time I realize how stupid it is to feel this way, especially since taking images is what I love to do most. Luckily Mus is always in for a bit of cuddling in front of blossoming trees. So, for once I handed over my camera to Casper and asked him to be in control over the shutter release button. We definitely should do this more often.
Een beetje achtergrondinformatie voor als je daarin geïnteresseerd bent: ik maakte de foto’s met een D800e en een 50mm f/1.4 lens. De eerste en de derde foto zijn gemaakt met een sluitertijd van 1/4000, een ISO van 125 en een diafragma van f/1.8. De tweede foto is gemaakt met een sluitertijd van 1/2500, een diafragma van f/2.8 en een ISO van 250. Als je goed kijkt, zie je op de tweede foto minder onscherpte in de achtergrond (‘bokeh’ ofwel ‘vaag’ in het Japans). Er waren tijden dat ik mezelf liet afschrikken door cijfers zoals hierboven, (wiskunde was -zacht uitgedrukt- nooit mijn sterkste kant) maar inmiddels zijn ze een soort taal voor me geworden, die ik beheers en in kan zetten zoals ik wil. Als je houdt van fotograferen, leer dan die taal. Je kunt jezelf geen groter cadeau doen. In mijn boek Shoot! leg ik de basis van fotografie op simpele, begrijpelijke wijze uit en ik geef ook workshops en één op één masterclasses. Neem gerust en vrijblijvend contact op als je interesse hebt. (casper@zilverblauw.nl)
