Sinds Tokio pieker ik over wat ik nou eigenlijk precies wil met mijn leven. Mijn baan stopt definitief en dat heeft nogal wat gevolgen voor ons gezin en de manier waarop Casper en ik bezig zijn met Zilverblauw. Ik zal jullie er niet teveel mee vermoeien, maar wil het wel noemen omdat het wellicht invloed heeft op hoe vaak en op welke manier ik hier ben, nu en in de toekomst. Het neemt op het moment nogal wat ruimte in in mijn hoofd, omdat ik allerlei vervelende dingen moet uitzoeken terwijl ik die tijd veel liever zou besteden aan leuke, constructieve creatieve dingen. Maar goed, het leven is niet altijd een koek met roze (dat schreef ooit iemand in mijn poesiealbum en hoe waar is dat?) en de dingen komen heus wel weer op z’n pootjes terecht. Of niet, maar een beetje avontuur is nooit weg.
About an old letter board I found on a Dutch auction site and my love for Tim Burton’s The Nightmare Before Christmas. I combined these two and made myself the perfect decoration for November.
Nu is het zo dat er altijd muziek in mijn hoofd zit. Zinnetjes, refreinen of hele liedjes. In Tokio hoorde ik in een winkel de soundtrack van ‘The Nightmare before Christmas’ en sinds die tijd zit de muziek van die (fantastische, ga het zien als je dat nog niet gedaan hebt) film zo ongeveer 24/7 in mijn hoofd. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Stel je voor dat ik ingewikkelde gesprekken voer met saaie mensen terwijl in mijn hoofd de hele soundtrack van die film speelt. Dat ik ‘s ochtends opsta met Jack Skellington die me toezingt. Dat ik luister naar presentaties van mensen met wie ik het pertinent oneens ben en ik ondertussen ‘Kidnap the Sandy Claws, beat him with a stick, bury him for ninety years, see what makes him tick’ in mijn hoofd hoor. Het toeval wil dat The Nightmare Before Christmas een fantastische soundtrack vormt voor deze fase van mijn leven. Muziek is een bijzonder fenomeen.
Toen ik een beetje suf op internet surfte, vond ik op marktplaats dit letterbord. Ik heb er inmiddels een heel stel en kan ze nooit aan me voorbij laten gaan als ik ze ergens tegenkom. Helemaal niet als zo’n bord verkocht blijkt te worden door een een meneer die me ‘Fijn zo, Anki’ mailt als ik laat weten dat het bord in goede orde ontvangen is (hahaha, ‘fijn zo’, zo vriendelijk ouderwets). Er zaten honderden lettertjes bij, sommige vergeeld in een plastic zakje, anderen nog helemaal nieuw in de verpakking. Van dit soort vondsten word ik blij.
Dus ik maakte het bord grondig schoon (de bleek uit Tokio blijkt een paardenmiddel) en gebruikte twee spuitbussen die we nog hadden liggen om het bord en wat lettertjes een Jack Skellington-waardig kleurtje te geven. Een tikje kerst met een vleugje Halloween, ideaal voor november. Zijn jullie ook stiekem al begonnen met wat kerstgerelateerde versiering?
