Het lijkt er de laatste tijd op dat het leven me een bepaalde kant op wil hebben. Kennen jullie dat gevoel? Dat er maar leuke dingen en aanbiedingen in een bepaalde richting blijven komen, terwijl je er zelf nog lang niet van overtuigd bent dat die kant de juiste voor je is?
Ik ben opgegroeid in een familie vol kunstenaars. Mijn moeder komt uit een kunstenaarsnest met elf getalenteerde, maar complexe mensen. Gekte en idioterie heersten in zowel het gezin van mijn moeder als in het mijne. Dat heeft positieve, maar ook een hoop negatieve kanten, waarvan de laatste regelmatig overheersten. Ik wist het dus al op jonge leeftijd zeker: ik wilde alles worden, behalve kunstenares. Mijn doemscenario was dat ik ooit mijn haar oranje zou gaan verven en rond zou gaan schrijden in paarse gewaden, lurkend aan goedkope witte wijn en murmelend over mijn nieuwe beeldhouwproject. Ik ging naar de Hogeschool en leerde braaf een ‘normaal’ vak, wat ik tot op heden uitvoer.
Ik ging natuurlijk wel zingen en spelen en begon al in 2003 mijn eigen bedrijf ‘Zilverblauw Kunsten’. Toen ik wat minder ging spelen omdat we inmiddels een gezin hadden, begon ik dit blog. Nu maken Casper en ik posters en Plastic Peaces, fotografeer ik fanatiek en hebben we op deze gebieden een heleboel leuke plannen. Een tijdje terug ging ik dus naar de Kamer van Koophandel, omdat ik ingeschreven stond als ‘zelfstandig artiest’ en ik inmiddels wat meer doe. De man achter de balie fronste toen ik vertelde over onze activiteiten. (Posters en zo. En foto’s. En geverfde poppetjes. Ik maak wel eens wat en dat verkoop ik dan. En ik zing en speel.) De man dacht even na en zei toen resoluut: “Ik maak er kunstenaar van. Dat past volgens mij het beste bij wat je allemaal doet.” Ik was zo beduusd dat ik een kwartier in de auto voor me uit heb zitten staren voor ik de motor durfde te starten.
Dus nu ben ik kunstenaar, tegen wil en dank. Zou het leven willen dat ik kunstenaar ben? Maar hou ik het zelf tegen? Ik las laatst ergens de spreuk ‘Make fate happen’. (Die komt op een nieuwe poster!) Misschien is het tijd om los te laten en te kijken waar ik uitkom.
Disclaimer 1: niet alle mensen met rood henna-haar en/of paarse gewaden sporen niet. Ik heb mijn haar zelf ook lange tijd met henna geverfd en ik spoor best. Als je voortdurend lurkt aan een pak goedkope witte wijn, is er wel iets mis denk ik.
Disclaimer 2: Ik heb een heleboel leuke familie, kijk maar eens hier of hier.
p.s. 1: de titel van deze post komt van een liedje van Arcade Fire met een clip die het bekijken waard is. Een waar stukje kunst, hahaha.
p.s. 2: het geweldige papieren caravannetje en huisje zijn van de hand van Ellen Vesters, die te gekke dingen maakt.
About making fate happen and my struggles at this point.
