Toen een collega me gisteren vroeg wat ik vandaag, op mijn vrije dag, wilde gaan doen, antwoordde ik achteloos: “gewoon, een beetje met mijn baby spelen.” Pas later realiseerde ik me hoe bijzonder dat antwoord was. ‘s Avonds had ik het er met Casper over. Dat alles zo fijn is met Mus. Hoe voorspoedig de zwangerschap verliep, de fijne thuisbevalling, de kraamweek. Hoe goed Mus zich ontwikkelt. Dat het zo’n lieve baby is. Maar vooral: dat hij slaapt. In zijn eigen bed, op tijden dat een baby hoort te slapen.
De eerste maanden met Wolf waren dramatisch. Ik wist niet hoe snel ik weer aan het werk moest. Want Wolf huilde. (Wat dat betreft heeft ‘ie in ieder geval de goede naam gekregen) Lang, hard, vooral ‘s nachts. Urenlang. We waren radeloos. Via deze weg wil ik alle moeders van een huilende baby, of een baby die niet slaapt, of een baby waar op wat voor manier dan ook zorgen over zijn, een hart onder de riem steken. Jullie zijn goede moeders, dat weet ik zeker. Hou vol. Bij een volgend kind kan zomaar alles anders zijn.
En jaaa, dat mutsje. Dat kreeg ik als cadeautje van Johanneke, bij een een vossensjaal waar ik later meer over vertel. Ik ben er zó blij mee!
About our sweet baby Mus and the troubles we had with Wolf when he was a baby. Wolf barely slept and drove us nearly mad. We’re so aware of how blessed we are with little Mus and the way he develops.
The fox-hat was a gift from Johanneke, thank you so much!!
