Tag Archives | ziek

Home sweet home

Gisteren wilden we naar de Dutch design week. Ik had me erop verheugd en keek ernaar uit. ‘s Ochtends bleek Mus niet lekker, verhoging werd koorts. We bleven thuis. Ik baalde. Mus deed dutjes op mijn borst. Ik bekeek de nieuwe editie van Wrap magazine. (gaaf!) Casper maakte een vegetarische versie van de Halloween-pompoensoep van een pompoen en knolselderij die we nog in huis hadden. We hadden een rustig dagje. Soms gaan dingen anders dan je zou willen. De kunst is om de schoonheid van die momenten te zien. Dat deed me denken aan Roos, wijze vrouw. Zij kan dat zo goed, filtert momenten van liefde en verbondenheid zó tussen alle ellende uit. (Dat ons koortsig Musje een peulenschil is in vergelijking met de hindernissen die zij momenteel overwinnen, spreekt voor zich) Soms blijkt hetgeen waar je niet om vroeg, precies wat je nodig had.

Verder ben ik geïnterviewd voor de site Inrichting-huis.com. Klik hier om het interview te lezen.
Home sweet home is een initiatief van Barbara, kijk bij haar voor een lijst met alle deelnemers. Meer Home sweet home zien op dit blog? Klik op de button in de sidebar.

I missed the Dutch Design week because Mus had a fever. Poor little guy. We stayed at home instead and enjoyed a quiet sunday. I read Wrap magazine‘s new issue (great!) while Mus was taking naps at my chest. Casper made Halloween-pumpkinsoup (but without the meat) and Roos was on my mind for a long time. Such a strong woman.

Also, I did a Dutch interview on this site. Wanna see more Home sweet home on this blog? Click the button in the sidebar. For more Home sweet home on other blogs, check Barbara‘s blog. Have a nice week sweet blogreaders! 

31

Uilen-give-away

Deze week waren wij alledrie ziek. Of nou ja, ziek, ik had pijn aan die stomme beknelde zenuw en Casper had koorts. ‘s Ochtends besloot ik me ziek te melden zodat ik een dag kon rusten. Je weet wel, in bed tot een uur of één, daarna rustig op de bank hangen en ‘s middags het kind uit school halen, die zich vervolgens de rest van de middag gedeisd zou houden om zijn zieke ouders te ontzien. Vooral van dat laatste -dat gedeisd houden- kwam helaas weinig terecht. Toen we op het punt stonden Wolf naar school te brengen ‘s ochtends, begon hij namelijk over te geven. Ook ziek, zei hij. Ook thuisblijven dus. En daar ging het mis. Want waar hij om acht uur nog echt ziek leek, liep hij om tien uur herriemakend door het huis. Zeg maar ‘dag’ tegen het rusten op bed. Casper en ik hebben om beurten in bed gelegen, terwijl Wolf zich beneden zo ongeveer elk kwartier afvroeg ‘wanneer we nou iets leuks zouden gaan doen’. Zucht.
Ik vind het niet prettig als Wolf teveel tv kijkt, ook niet als wij toevallig ziek zijn, dus ik bedacht we dat we mooi samen de uiltjes van Mibo, die ik een tijd terug kocht, in elkaar konden gaan zetten. Ik met die pijnlijke zenuw aan de eettafel. Voor ik het kleinste uiltje uitgeknipt had, bleek Wolf de gebruiksaanwijzing al verknipt te hebben, waarna hij het uiltjes-maken niet leuk meer vond en keihard op zijn mondharmonica ging spelen. (nog meer zucht) Einde poging creatief project. Toen ik het uiltje af had, (en de pijn in mijn rug weer terug was) vond hij het toch wel schattig. Zo ongeveer een halve minuut. Jullie snappen dat ik de volgende dag, pijn of geen pijn, gewoon weer naar mijn werk ben gegaan. Hoe doen andere ouders dat als ze ziek zijn en er zijn kinderen thuis?

Bovenste foto via Mibo, na één uiltje afzien ben ik gestopt. En ze zijn nog wel zo leuk… Daarom ga ik de andere drie weggeven, de drie grootste dus, aan drie lezers van mijn blog. Wil je een uiltje hebben? Laat dan hieronder een reactie achter. Op woensdag 26 januari kies ik de drie gelukkigen.

About the three of us being sick at home and the difficulty of entertaining a small child while both parents aren’t feeling well. Wolf and I tried folding this cute owls from Mibo, but quit after making the smallest. The other three I will give away to three readers of my blog. Wanna have an owl? Leave a comment, january 26th I will choose the lucky winners.

31

Waterpok-Wolf

Wolf zit nu bijna vier weken op school. Eind vorige week kreeg hij de waterpokken en momenteel zit hij helemaal vol, tot aan in zijn oor en op zijn hoofd aan toe. De incubatietijd van de waterpokken is twee tot drie weken. Dat betekent dat hij het de eerste week op school al opgelopen heeft. 1-0 voor de waterpokken. Gelukkig is Wolf stoer en heeft hij nauwelijks koorts. Alleen het slapen gaat weer moeilijker, maar daar zijn we aan gewend -zodra er ook maar iets aan de hand is uit zich dit bij Wolf in slaapproblemen. Nog een paar dagen, dan is het grotendeels voorbij en is hij voor altijd resistent.

My poor boy has the chicken pox. He’s got specks all over his body, but lucky for the three of us he’s not very sick.

9

Eigen schuld…

Ik ben over mijn grens gegaan en ben nu ziek. Logisch; 32 uur werken en twee avonden tot in de nacht optreden (en nee, van Casper mocht ik de derde avond spelen écht niet aannemen, anders had ik dat nog gedaan ook) is geen goede combinatie met een zwangerschap in het eerste trimester. Oja, en sporten wil ik ook nog. En een moeder zijn voor mijn zoon. Ik kan niet luisteren naar de grenzen die mijn lichaam aangeeft. De ambitieuze schijtbak neemt het over. En tja, dan word ik dus ziek. En zit ik hier neurotisch thuis op de bank de mail van mijn werk te checken of ik toevallig niks belangrijks mis. Hoe erg kun je zijn?

I’m sick. My body’s taking over because my mind can’t make the decision to slow down. My ambition is killing me. So now I’m sitting on the couch, checking my online workrelated email-account and hoping I won’t miss anything at work. So sad.

12